Bezoekje aan de Buitenboys

Zoals bekend was het voetballen bij de Buitenboys altijd heel belangrijk voor Mathijs. Het trainen door de week en de wedstrijden op zaterdag waren zijn lust en zijn leven . Ik (L.) ging meestal met hem mee naar de voetbaltraining . Het leukst vond hij de trainingen waarin ook een partijtje onderling tegen elkaar werd gespeeld. En soms mochten de ouders die op dat moment aanwezig waren ook even meedoen. Dikke schik had hij dan als ik in het veld stond.
Opa ging ook regelmatig mee naar een wedstrijd. Hij stond de jongens dan vanaf de zijlijn aan te moedigen. En als je het stemvolume van onze familie kent dan weet je genoeg. Opa was dan ook al een echte bekende van het F4 team van de Buitenboys.
Gisteren zijn opa en ik naar de voetbalvelden van de Buitenboys gegaan om het team van Mathijs (vorig jaar de F4 en inmiddels E-tjes) op te zoeken. Ze speelden thuis tegen Muiderberg.
Het was voor het eerst dat we daar weer eens stonden op de voetbalvelden, waar we vele uurtjes aan de zijlijn hebben gestaan. Het was moeilijk maar goed om er te zijn. Het team speelde echt leuk en dat werd beloond met een overwinning. Die hebben we na afloop gevierd door hen op patat met drinken te trakteren. Het was fijn om de jongens en de ouders te spreken. De jongens spraken me aan met: “moeder van Mathijs”. Dat voelde goed.

De Buitenboys zijn inmiddels al volop bezig met het voorbereiden van het F-jes toernooi in mei. Dit toernooi wordt vernoemd naar Mathijs: “ het Mathijs Douwe-toernooi”. Mathijs zou het geweldig gevonden hebben en zich een heel voornaam voetballer (als Huntelaar of Sneijder) gevoeld hebben als hij dit zou weten. Er zal die dag gecollecteerd worden voor Kika. Een mooi initiatief van het Buitenboysbestuur.

P.s. in de linkerkolom een verwijzing naar www.worldcommunitygrid.org. Daar een volgende keer en stukje over. Kern: door het koppelen van privé-computers (iedereen kan mee doen!) kan het WCG onderzoek doen naar kinderkanker. Het WCG gebruikt daar – op een veilige manier (IBM hoofdsponsor) – aangesloten privécomputers voor op momenten dat die computers wel aan staan maar niet worden gebruikt (80% van de tijd bij de meeste mensen). Wij doen inmiddels (weer) mee en hebben zelfs een ‘mathijsdouwe-team’ gestart.

Tussentijd

Wij zitten in een wat vreemde tijd. De verjaardag van Mathijs was natuurlijk een moeilijke dag. Hier zullen nog een paar lastige dagen op volgen: de dag dat Mathijs overleed (18 mei) en de dag van de begrafenis (23 mei). We denken in deze ‘tussenperiode’ ook veel terug aan wat er vorig jaar allemaal gebeurde: de laatste keer met opa naar Ajax (Ajax – Willem II), de laatste keer op de slee (het sneeuwde vorig jaar nog op 24 maart), de laatste verjaardag van tante Stella (Mathijs lag in Veenendaal veel op de bank, hij was toen al zo ziek en verzwakt door het nauwelijks meer eten), etc.

Bij het graf van Mathijs in Drachten, aan de heg, hangen al maanden een paar tekeningen en brieven. Net vorige week hebben we weer nieuwe opgehangen. O.a. van de neefjes Bram en Siem. Bram heeft voor Mathijs een droomvoetbalelftal getekend. Eén van de tekeningen die na maanden daar te hebben gehangen inmiddels echt was verregend is die van nicht Sophie. Die hebben we meegenomen. Zij schreef augustus vorig jaar het volgende:

Lieve Mathijs

De tijd gaat alweer zo snel, je bent er nu al 3 maanden niet meer. Het is eigenlijk niet te beseffen.

Ik weet nog wel hoe we “vriendjes” werden. Dat was op een familieweekend. Ik geloof dat je toen 3 of 4 jaar oud was. Op de zondagochtend stond je om het hoekje van de deur te gluren en kwam je snel bij mij in bed gekropen. Na die tijd ben ik begonnen op jou en jouw zusje te passen. We gingen laat opblijven, chips eten en films kijken. Maar toch kregen jij en Fredrieke het weer voor elkaar ontzettend vroeg wakker te worden, ondanks dat jullie laat op bed lagen.

Toen je wat ouder werd werd je dikke vrienden met Sybren. Met hem kon je lekker voetballen en over voetbal praten. Want tsja meiden weten niets over voetbal. Gelukkig kon ik als ik bij jullie thuis was nog lekker een potje stoeien met jou. En hield je er van om me te plagen door mij bijvoorbeeld tánte Sophie te noemen.

Lieve Mathijs, ik hou jou in gedachten als lief, ondeugend jongetje, die nog altijd mijn vriend was met ontzettend veel doorzettingsvermogen.
Ik denk iedere dag aan je, ja konden we de tijd maar terug draaien.

Ik mis je ontzettend.

Ik hou heel veel van je.

Dikke kus
Je nicht Sophie.

Verjaardag Mathijs

Hoe vier je de verjaardag van je overleden kind? Wisten wij bij de vorige gelegenheden (bv. organisatie van de uitvaartdienst) goed ‘wat we wilden’, voor de invulling van Mathijs zijn verjaardag was het zoeken. Sommige ouders van overleden kinderen gaan deze dag een activiteit doen die hun kind leuk zou vinden. Maar dat is niet de invulling die wij voor ons zagen, daar zouden wij zelf geen plezier in hebben. Maar wat dan wel?

Een andere vraag waar we afgelopen twee maanden mee hebben geworsteld: wat doen we met school, met de klas van Mathijs en Fredrieke? In ieder geval wilden we niet dat er weer heel veel emoties los kwamen bij de kinderen. Maar helemaal niets doen was ook geen optie. Wilden we zelf niet, maar ook de kinderen uit de klassen vroegen de juf al weken geleden “wat gaan we doen op de verjaardag van Mathijs?”.

Afijn, uiteindelijk vulde de 12e maart zichzelf in.

Allereerst hebben we Fredrieke ’s ochtends een mooi fotoboekje met foto’s van Mathijs en haar samen gegeven. Op die manier had ze wat tastbaars en kon ze deze dag iets laten zien/vertellen aan de hand van de foto’s. Om 10.15 uur hadden we met de vroegere juf/klas van Mathijs afgesproken langs te komen bij het kringgesprek in de klas. Dat werd toch nog emotioneel, de kinderen hadden zelf gevraagd om het lied dat aan het eind van de uitvaartdienst door de kerk ‘knalde’ te horen (‘Pak maar m’n hand’ van Nick & Simon). Veel tranen. Daarna samen cake met slagroom gegeten.

Om 12.00 uur weer richting school. Nu met oma en opa erbij. Opa heeft een mooie lijst gemaakt waarin wij een fotocollage van Mathijs hebben gedaan. Deze in de hal van de school opgehangen, het was er een mooie dag voor. Met een kastje onder de foto waar wat dingen in kunnen worden neergezet.

Fredrieke ’s middags direct van het schoolplein opgehaald en doorgereden naar Drachten waar Mathijs begraven ligt. Daar wat opgeruimd en manden met viooltjes neergezet. Gelukkig brak bij het graf – verder was het een koude, natte dag – net de zon even door. Daarna doorgereden naar Mathijs zijn tante waar we – Mathijs favoriete eten – chinees hebben gegeten. Om 21.00 uur waren we – total loss – terug in Almere.

Verjaardag

Vreugde, maar ook verdriet,
Een kaarsje erbij, maar ook mist er één
Taart, maar met een apart smaakje
Twee armpjes om mijn nek i.p.v. vier
Een feestelijke dag, maar ook een zware dag

Toch voelde het goed om mijn verjaardag
met gezin, vrienden, familie, collega’s en buren
te vieren met ondertussen een dikke knipoog naar de hemel.
Al het bezoek en belangstelling neemt de pijn niet weg,
maar verzacht het wel.

Van een collega kreeg ik een mooi boekje van Ina Sipkes de Smit
met daarin het volgende gedicht:

Nabij

Al de dagen
Van ons leven
Hopen wij
Dat de warmte
Van de zon
De mist van pijn
En verdriet
Verdrijven zal

Een bloem
Een gebaar
Kan voor ons een
Zonnestraaltje zijn
Een bron
Van vriendschap
een bemoediging
Die sterk maakt!