(L. schrijft)
Andrea Vos is de moeder
van Kevin. Kevin is op 5 maart 2012 op 17-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker (leukemie) overleden. Andrea schreef recent op zijn weblog (www.kevin-held.blogspot.com)
een heel mooi stukje, waar ik zoveel in herken en wat mij raakte. Ik heb Andrea gevraagd of ik dit stukje op de site van Mathijs zou mogen zetten. En dat mocht:
"December..........altijd weer zo'n maand
met een dubbele bodem. Voor ons is het steevast een hele drukke maand met de
winkel maar het brengt ook een hoop gezelligheid mee. Voor ons beide is het een
goede afleiding. Je praat, lacht, bent bezig, je moet nadenken over van alles
en nog wat, maakt af en toe een grap met iemand. Daarbij komt dat we het
oprecht leuk vinden en echt geen moeite hoeven te doen om te zijn wie we zijn. Alles om je heen ademt in deze periode "gezelligheid" en "samen
zijn". De media heeft daar een enorme grote stem in maar ook winkels
drukken hun stempel hierop.
Voor veel mensen die iemand moeten missen, of dat nu een kind, partner, ouder
of wie dan ook is, heeft die zgn. "gezelligheid" een randje.
Voor mij voelt het ook dubbel en weet daar niet altijd goed raad mee. Ik vind
het ook echt gezellig en wil het ook gezellig maken maar toch is dat het ook
precies wat het moeilijk maakt. Het is een tweedehands gezelligheid: de glans
van de nieuwe aankoop is eraf maar dit is goed genoeg, zeker voor deze prijs.
Verwachting is ook een lastige. Verwachting die ik zelf heb, verwachtingen die
anderen hebben. De verwachting dat het leuk en gezellig moet zijn. Iedereen zou
het liefst willen dat alles gewoon doorgaat, of vinden misschien zelfs dat dat
zou moeten. Dat gaat niet in een gezin met zo'n onmenselijk groot verlies. En
toch willen we zelf ook dat de dingen doorgaan alleen is de vanzelfsprekendheid
weg en moeten we soms zoeken naar een manier waarop we de dingen kunnen laten
doorgaan. En ja, dat is soms anders dan het was.
Af en toe staat de overlevingsmodus aan en heb ik het idee alsof ik in een
andere dimensie zit, dan heb ik het gevoel alsof ik er naast sta en het aan me
voorbij trekt. Misschien is het omdat ik niet alles in de volle breedte binnen
kan en wil laten binnenkomen. Misschien is het zelfbescherming wat automatisch
in werking treedt, een pauze in het doorgaan.
Het doet me goed te weten dat mensen zich realiseren dat het gemis net iets
meer drukt dan anders. Dat blijkt uit een zachte kneep in mijn arm of
iemand die alleen maar zegt: "rotmaand, hè?". Op veel kaarten die we
krijgen wordt Kevin genoemd. Het is fijn te merken dat veel mensen
aan Kevin denken en hem niet vergeten.
De wereld draait door en ik moet mee doen. Alles gaat door en toch is alles
anders.”
Het verhaal dat de moeder van Kevin schrijft is zo
herkenbaar. Natuurlijk staat bij ons in Almere ook een kerstboom in huis, is Mathijs zijn
tafeltje versierd met kerstartikelen, hebben we mooie kaarsen
gekregen om voor hem te branden en staat er op zijn grafje een echt versierd
kerstboompje. Maar dat is niet wat je wilt, het doet pijn en zal altijd pijn
blijven doen. Maar ook wij proberen de gezellige en fijne momenten met lieve
mensen om ons heen te beleven.
Wij
wensen iedereen fijne, warme feestdagen toe en een glansrijk 2014.
