De bloedtransfusie verliep gelukkig vlot vandaag. We liepen om negen uur het ziekenhuis in en om half zes er weer uit. Toch ben je weer een hele dag van huis. Mathijs heeft tijdens de transfusie in bed gelegen. Als hij ligt voelt hij het minste van het sondeslangetje. Hij gaat met hele kleine stapjes iets vooruit. Zo kan hij nu (wel heeeeel langzaam, maar het lukt) zelf weer de trap oplopen en uit bed komen en hij begint weer iets meer te praten. Het lopen is nog erg pijnlijk. Hij loopt als een oud mannetje heel voorzichtig en voorovergebogen. Als je hem vraagt hoe het gaat antwoordt hij met: “het gaat zoals het gaat”. Het antwoord wat wij anders meestal op deze vraag kregen was: "goed". Duidelijke taal lijkt mij, hij is nog niet weer 'in zijn doen’.
Datgene wat er nu weer allemaal gebeurt is erg veel voor Mathijs, ook al was het nodig. De ingreep, het slangetje wat vervolgens in je lichaam zit en waar je last van hebt en niet omheen kan, de transfusie (weer een prik)…. Gelukkig verdraagt hij de sondevoeding goed en zijn we rustig aan het opbouwen. De kaartjes blijven binnen stromen. Ook in het AMC lag nog een hele stapel kaarten. Iedereen bedankt!
