En toen werd het vrijdag. De laatste uren dat wij Mathijs nog konden zien en aanraken. Ik was vroeg wakker en dus eerst maar rustig bij hem de krant gaan zitten ‘lezen’. Na het ontbijt kwam al snel de begrafenisonderneemster. Mathijs uit zijn slaapkamer naar de huiskamer gedragen en hem daar in de donderdag gehaalde witte kist gelegd. Dat waren moeilijke momenten. Om 9.15 uur naar de kerk vertrokken. Alles was goed doorgesproken en we konden Mathijs snel op zijn plekje achter in de kerk plaatsen. Om 10.15 uur samen met L. de kerk verlaten. 300 – 500 mensen (we hadden geen idee hoeveel mensen we konden verwachten, de kerk had maximaal 520 zitplaatsen) in een uur een hand geven leek ons een te grote en emotionele opgave. Wij zijn een kop koffie gaan drinken. Ondertussen kon wie wilde nog één keer afscheid nemen van Mathijs. Een uur later waren we terug in een inmiddels bijna volle kerk. De dienst verliep – met hulp van veel familie en bekenden – zoals wij hadden gehoopt. Naar wij merkten en hoorden was de sfeer vrij ontspannen. Mathijs zou er zeker ook tevreden over zijn geweest. Na afloop zijn de ballonnen opgelaten bij de gracht vlakbij de kerk. Daarna door naar Drachten voor de begrafenis. Het weer bleef stralend, dat maakte het allemaal wel wat makkelijker. Samen met de familie hebben we het graf helemaal dichtgemaakt en de enorme hoeveelheid bloemen er netjes op gelegd.
Zo’n dag beleef je in een roes. Pas de zaterdag begonnen dingen op te vallen. Bij het wakker worden klonk geen (hoog stemmetje) ‘joehoe, ik ben wakker’ uit een andere slaapkamer. Geen maagsonde die na het wakker worden meteen moet worden afgekoppeld. Geen door de hele dag heen medicijnen moeten toedienen aan Mathijs. Op de fiets stappen richting winkel en denken “oeps, mobiel vergeten. O nee, ik hoef dat ding nu niet steeds meer bij me te hebben.” Geen “mama, mag ik wat eten”-geroep uit een stoel in de woonkamer. Vooral de laatste anderhalve maand, sinds de plaatsing van de maagsonde, zijn gewoon 100% zorgweken geweest waar vooral L. het druk mee had. De zaterdag gebruikt om op te ruimen. Verder hoorden we via via dat er nog steeds veel mensen met het afscheid nemen van Mathijs bezig zijn. Op voetbaltournooien in Soest en Hilversum is voorafgaand aan de wedstrijden 1 minuut stilte gehouden voor Mathijs. Ontroerend. Wat we ook leuk vonden om te horen is dat Mathijs in verschillende huishoudens wordt gequoted als gezinsleden energie verspillen: “ik wil dankzij jou straks niet in het water staan!”. Mathijs zou er veel plezier om hebben én het waarderen.
Vanmiddag had tante Giena de hele familie (45 mens) weer bijeengeroepen om na te praten. Het familieweekend vorig weekend was immers toch in zwaar mineur geëindigd. Nu stond er weer eten voor alle familieleden klaar. Klasse. Uiteraard veel nagepraat over vrijdag. En anekdotes opgehaald over Mathijs.
(op de foto's klikken zorgt voor een vergroting)
