De afgelopen week (weer) weg geweest. Vrienden van ons hebben een appartement in Noordwijk. Zij waren naar het buitenland en wij mochten deze week in hun appartement. Met dit mooie weer allesbehalve een ‘straf’ natuurlijk. Fredrieke had er gelukkig meteen vriendinnetjes. Voor haar is het vreemd. Vroeger had ze altijd Mathijs als speelkameraadje. Nu doen ze weinig meer samen.
Toch heeft ook Mathijs het in Noordwijk naar zijn zin gehad. Elke dag hebben we wat leuks gedaan: Drievliet, Madurodam, Omniversum, fietsen door de duinen, strand. Steeds zo’n 2 – 3 uur in de ochtend/begin middag, dan was het voor Mathijs wel genoeg. De vele zon was voor ons erg prettig, maar voor Mathijs al snel te fel. Hij krijgt dan hoofdpijn. We zien Mathijs duidelijk achteruit gaan: behalve hoofdpijn vlakken zijn emoties af (hij lacht weinig) en is hij bang voor alles. Wij moeten steeds in zijn buurt zijn; als je een keer hoest schrikt hij ervan. Ook is hij vergeetachtig. Verder verkleint hij zijn wereld. De kleine dingen vallen hem op en benoemt hij: “kijk eens wat een mooie bloem”, “wat ben jij toch lief mama”, “kijk eens wat een mooie lucht daar”, “papa, wat ben jij lekker warm”, etc. Deze Mathijs is niet de stoere, sportieve, vrolijke Mathijs die wij jarenlang kenden.
