Voetbalseizoen en school weer begonnen

Zo vrolijk als Mathijs vanochtend opstond zien we ‘m niet vaak. Meestal heeft hij wel wat last van een ochtendhumeur. Maar deze zaterdag was het meteen helemaal goed: vandaag is het voetbalseizoen bij de Buitenboys weer gestart. En wel met een onderling toernooi.

Voor Mathijs was het wel even afwachten wat voor nieuw team hij aan zou treffen. In overleg met de FC Buitenboys is Mathijs dit jaar – gezien zijn door de chemo’s aangetaste kracht en balans – niet doorgestroomd naar de E-tjes. Hij blijft een keeper van de F-jes. Dat was wel even slikken voor Mathijs. Maar zoals bij zoveel zaken: Mathijs neemt het (na wat tranen) zoals het gaat. Het keepen ging dit eerste tournooi matig. Laten we maar zeggen: Mathijs was niet echt in vorm (vond hij zelf ook). Hij heeft ook nog een tijdje gewoon in het veld gevoetbald. Dankzij een voorzet van Mathijs kon een ander teamlid scoren. Daar was hij trots op en dat maakte weer veel goed.



Verder is natuurlijk vorige week de nationale voetbalcompetitie gestart. Ook daar was de hele zomervakantie al naar toe geleefd (“hoe lang duurt het nog voordat het 17 augustus is?”). Inmiddels doet hij via internet/mail met 3 voetbalcompetities (bv 'coach van het jaar’) mee. Dat betekent voor Mathijs wekelijks veel piekeren, dus drukte (“welke speler moet ik wisselen, welke niet?”). Eigenlijk is Mathijs er dagelijks wel mee bezig. Er moet gewonnen worden!

Morgen dankzij een uitnodiging van oom Gerrit uit Castricum opnieuw naar de Arena. Voor de wedstrijd Ajax – Heerenveen. Friese neef Sybren en opa mogen ook mee. Ook daar is al weken naar uitgekeken. Nu moet Ajax natuurlijk wel winnen…

Van al die uitjes en cadeautjes geniet Mathijs wel. Deze week tegen mij, voorop op de stang op de fiets vanuit school: “Hoe lang blijf ik nou nog van die cadeautjes en leuke dagen krijgen? Zoals naar de Arena, Disney en Villa Pardoes? Dat wil ik wel tot mijn 18-de. Maar dan moet ik wél in het ziekenhuis blijven.”

Afgelopen week is ook de school weer gestart. Een nieuwe juf, dus Mathijs was erg benieuwd. Maar het gaat al weer met veel plezier. Vooral de eerste Engelse les heeft indruk gemaakt. Gewoon weer dagelijks naar school, Mathijs vindt dat heerlijk: structuur/alles normaal!

VROOAM, VROOAM

“Zou Mathijs het leuk vinden om met een Ferraridag mee te gaan?”, zo vroeg ‘onze’ vroegere Doe-een-wensvervuller een paar maanden terug. Helemaal zeker waren we niet (hééft Mathijs wel wat met auto’s?), maar Mathijs reageerde met “mwoah, dat lijkt me wel leuk”. Nou ja, een dag. Laten we het maar proberen, we zien het wel. Nou is een ‘dag’ voor ons op zaterdag zoiets van 10.00 – 16.00 uur. Dat bleek bij een Ferraridag toch net wat anders, zo lazen we in de uitnodiging die we een paar weken later ontvingen. “U wordt tussen 07.00 en 08.00 uur in het Wilhelminakinderziekenhuis in Utrecht verwacht. Daar start deze dag.” ??!!!! Zeven uur 's ochtends op zaterdag! Het einde van het programma bleek om 21.00 uur te zijn. Ahum, Mathijs móest het dus nu wel héél leuk gaan vinden… En dan hebben we het nog niet over L en mijzelf.

Gisterenmorgen om 7.30 uur stonden wij dus inderdaad in de hal van het WKZ. Het was ons bij aankomst al duidelijk geworden dat het toch iets meer werd dan een beetje snelle auto’s kijken. Voor de deur van het ziekenhuis stonden ruim 40 politiemotoren en –wagens opgesteld. Die bleken de stoet te gaan begeleiden. Ook reden er bijna 100 Ferrari’s voor. Veel rood en nog veel meer lawaai (allemaal grote kleine jongens achter het stuur: vrooam, vroaam). Mathijs bleek met Ferrari nr. 46 mee te rijden. En dan moet het die dag maar klikken tussen de bestuurder en Mathijs… Dat deed het!! Toen we Mathijs om 12.00 uur terugzagen op vliegveld Zestienhoven R’dam (alle aanhang werd de hele dag met bussen vervoerd) glunderde die helemaal! Het laatste half uur hadden alle Ferrari’s nog even los gemogen op de startbaan van Zestienhoven. Dus alle grote jongens plankgas, 200- 270 km per uur, die baan over.

De middag was een bezoek aan de Autosalon in Ahoy. Eén grote snoepwinkel voor racefanaten. De 100 Ferrari’s reden ook een ronde door één van de hallen van Ahoy. Veel zwaaien en nog meer lawaai. Wat aan het einde van de dag weer werd gevolgd door een flink dinerbuffet. Volgens Mathijs - en ons - “was dit een héle leuke dag.”

(de dag werd georganiseerd door de Ferrariclub Nederland (www.ferrari-club.nl), de vereniging van ouders van kinderen met reuma (www.jeugdreuma.com) en de stichting Doe een wens (www.doeeenwens.nl)).

Maandag 13 augustus

Nog een paar vakantiefoto's. O.a. Fredrieke met de bij de playbackshow op de camping gewonnen derde prijs. Vandaag heeft Mathijs de laatste van de 5 chemopillen ingenomen. Dat ging goed. Nu weer 3 weken 'rust'.

Zaterdag 11 augustus

Bijna het einde van onze vakantie in het Salland, 879 km boven Parijs. Zondag komen we weer thuis na ruim 4 weken in de stacaravan van m’n zwager en zus gebivakkeerd te hebben. Op een mooie camping, waar M + F graag naar de activiteiten van het recreatieteam gingen. Na jaren met een zeilboot gevaren te hebben (je ligt dan elke dag op een ander plaatsje) is de rust van een camping wel effe wennen. Maar ook wij hebben het ´naar omstandigheden´ naar onze zin gehad. Niets hoefde en ´alles´ lijkt veel verder weg dan wanneer je thuis zit. Het weer was dan wel niet altijd superzomers, maar tussen de bomen in het bos op een paar dagen na altijd wel zo´n 22/23 C. Mathijs vindt het overigens niet zo erg dat de vakantie voorbij is. Hij telt de dagen naar 19 augustus af: de start van de nationale voetbalcompetitie. En een week later de begint het zelf voetballen bij de Buitenboys weer.
Omdat het deze week geen zwemweer was een paar keer er op uitgegaan. Zo bijvoorbeeld dinsdag naar een presentatie kaasmaken op een boerderij. L. vond het nodig en nuttig dat de kinderen dit eens zouden zien. Ze bleek gelijk te krijgen. Er was veel belangstelling voor deze presentatie, de groep bestond uit zo’n 40 personen. De boerin legde uit dat na de geboorte de vrouwelijke kalfjes op de boerderij blijven voor de melk- en vervolgens kaasproductie. De mannelijke kalfjes worden verkocht. Toen er vragen mochten worden gesteld stak Mathijs zijn vinger op (hij had al medelijden met de kalfjes die verkocht worden): “ waarom geven mannetjeskoeien geen melk?” (…) Ik heb nog niet eerder meegemaakt dat L zich voor Mathijs schaamde. Maar nu hoorde ik haar roepen “we komen uit de grote stad hoor, we komen uit de grote stad hoor, het is een stadskind”.
Verder is donderdag gestart met de ‘tweede ronde’ toedienen van de medicijnen. Ook deze keer ging het helaas de eerste keer mis en moest Mathijs na een paar uur overgeven. Waarschijnlijk was de oorzaak dat de anti-misselijkheidsmiddelen niet goed werkten. Die worden een paar uur voor het geven van de medicijnen via een zetpil toegediend. Vlak daarna moest Mathijs naar het toilet… En dus hebben de middelen niet goed gewerkt. Blijft vervelend. Vrijdag ging het goed. Tot aan maandag moet hij dit medicijn dagelijks weer krijgen.

maandag 6 augustus

Eindelijk weer een paar dagen echt zomers weer gehad. Op de camping kon dus veel en vaak worden gezwommen. Tussendoor deze week toch de nodige medische zaken. ’s Maandags (30/6) moest Mathijs worden geprikt. De medicijnen kunnen zijn bloedwaarden beïnvloeden (moe worden etc) dus dat moet in de gaten worden gehouden. Opnieuw zien we weer eens een ander ziekenhuis van binnen, nu dat van Hengelo. We hebben zo door de jaren heen al heel wat ponsplaatjes (moet je eerst laten maken i.v.m. administratie binnen zo’n ziekenhuis) verzameld. Dinsdag hebben oma en opa opgepast en zijn L. en ik naar het AMC geweest voor een ‘hoe nu verder-gesprek’ met één van de oncologen. Dezelfde dag met de eigen huisarts gesproken. Die zal op termijn ook veel met Mathijs te maken krijgen.
Donderdag is Mathijs (weer) met opa naar Ajax geweest. Nu in de Arena, na afloop is hij bij oma en opa blijven slapen. Dezelfde avond was er een playbackshow op de camping. Een hele happening blijkt, veel mensen op de camping (velen staan hier al jaren, van kindsaf aan) zijn er druk mee. Fredrieke deed ook mee en werd derde (medaille!) in de categorie tot 9 jaar met een liedje uit de musical ‘Annie’. Zondag (gisteren) met neef Berry en aanhang gezellig wezen zeilen op de Fluessen in Friesland.