Alpe d'HuZes/Mathijs Douwe Team

Ter nagedachtenis aan Mathijs, 18 mei 2008 op tien-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor.





zaterdag, september 27, 2008

Fredrieke


Vorige week zaterdag was Fredrieke jarig. De eerste verjaardag zonder Mathijs. Mathijs koos altijd heel zorgvuldig een mooi cadeautje voor Fredrieke. Bijvoorbeeld glitterpennen, een mooie ketting, etc.

Zoals we dat bij elke verjaardag doen hebben we ook nu Fredriekes cadeautjes na het uitpakken op de eetkamertafel uitgestald. Toen we daar mee bezig waren liep Fredrieke ineens naar het ‘Mathijstafeltje’ in de andere hoek van de huiskamer, pakte de foto van Mathijs en zette deze midden tussen haar cadeautjes. Dat was heel mooi maar ook hartverscheurend. Fredrieke heeft voor haar verjaardag o.a. een kettinkje met een duimafdrukje van Mathijs gekregen.

Het kinderpartijtje is woensdag gevierd. Voor de zomervakantie had Fredrieke al zelf verzonnen dat ze een musical voor gehandicapte kinderen op wilde voeren. Zo gezegd, zo gedaan. Het werd het thema (en titel) ‘Op schoolreisje naar de dierentuin’. Vele middagen is er samen met de vriendjes en vriendinnetjes die op haar verjaardag mochten komen geoefend. Het meeste van het verhaal werd zelf bedacht: de tekst, de muziek en de dansjes. Woensdag was het dan zo ver en werd het toneelstukje opgevoerd in het orthopedagogisch dagcentrum in Harderwijk. Het ging goed en iedereen vond het leuk. Aansluitend mocht daar het verjaardagsfeestje worden gevierd

Fredrieke slaapt nog steeds erg slecht. Ze wil de zekerheid dat wij er beide zijn. Als één van ons ’s avonds weg moet gaat het slapen meestal mis. Al bij het weggaan vraagt ze hoe lang we weg gaan. En vervolgens roept ze bij het de deur uitlopen “wel voorzichtig zijn, hoor”. Er gaan veel gedachten door haar hoofd. Ze zegt Mathijs soms in haar slaapkamer te zien staan. Ze kan de kleren die Mathijs dan aanheeft beschrijven. Soms lacht hij, maar soms is hij verdrietig. Toen N. een maand geleden aan haar vroeg waar ze dan in bed aan dacht zei ze: “ik vind het zo zielig dat Mathijs zo alleen in zijn kist ligt.” N. reageerde met dat Mathijs toch dood is, dat hij daar toch niets meer van merkt. Waarop Fredrieke antwoordde met: “maar zijn gedachten zijn er toch nog wel?” En zo piekert en piekert ze er nog veel over. Ook mist ze, net als wij, de gezelligheid van haar broer.


woensdag, september 17, 2008

Vier maanden


Morgen (donderdag) is het 4 maanden geleden dat Mathijs overleed. Vandaag zijn we naar zijn graf geweest. Op het graf staan (uiteraard) viooltjes. Inmiddels zijn er ook viooltjes uit de zaadjes die na afloop van de begrafenisdienst zijn uitgedeeld, o.a. opgekweekt door de leiding van het Buitenboysteam waar Mathijs in speelde. Mooi. Ook wij hebben thuis vioolzaadjes gezaaid. Maar pas na de grote vakantie. Dus die moeten nog even groeien.

Tijdens de begrafenisdienst hielden de juf en de oom van Mathijs een verhaal/speech. Hieronder de teksten die zij 23 mei uitspraken:

“Ik vind het fijn, dat ik als juf van Mathijs ook wat mag zeggen. Want wij hebben in de klas natuurlijk een hoop mooie momenten met Mathijs meegemaakt.

Als ik aan Mathijs denk, dan denk ik aan…
- voetballen en Ajax! Wat vond hij het fantastisch om over het veld heen te rennen. En Ajax was helemaal zijn club. Vandaar dat wij nu ook mooie Ajax-vlaggen in school hebben hangen.
- zijn lieve karakter en hoe zorgzaam hij was voor andere mensen.
- de grapjes en moppen die hij zo ontzettend graag vertelde.
- de pretlichtjes die hij in zijn ogen kreeg als er weer eens een klasgenootje kattenkwaad aan het uithalen was.
- de gymles waarin ik voor de grap eventjes een ijszak tegen zijn wang hield. Toen ik even niet goed oplette, stopte Mathijs diezelfde ijszak vlug in mijn trui.
- de kerstviering van 2007 op school. Mathijs kwam de klas binnen en riep “goedemorgen juf. Ik ben Jozef!”. Ik zei: “Ben jij Jozef?” “Ja, zei Mathijs, maar dan wel een moderne hè juf. Kijk maar naar m’n hemd!”
- een aardrijkskundeles over de watersnoodramp in 1953. Nadat wij een hoop verdrietige verhalen hadden gehoord, was het Mathijs die zei: “wel knap hè juf, dat ze toen zo goed hebben samengewerkt om al die mensen te helpen.” Dit was typerend voor Mathijs. Hij vond in de meest vervelende situaties wel een lichtpuntje.
- zijn doorzettingsvermogen. Niet alleen op school liet hij zien heel hard te willen werken, maar natuurlijk ook tijdens zijn ziekte heeft hij enorm hard gevochten.
- aan alle verdrietige gezichten van zijn groepsgenootjes toen zij hoorden dat Mathijs was overleden. Daarbij denk ik ook aan alle hartverwarmende brieven, die zij toen voor en aan hem geschreven hebben.
- dat God Mathijs veel te snel heeft geroepen naar de hemel. Maar ik denk ook, dat wij Mathijs zonder God nooit hadden leren kennen.

Als ik aan Mathijs denk… dan weet ik dat hij enorm veel van zijn vader, moeder en zusje houdt.

Als ik aan Mathijs denk, dan weet ik ook… dat hij op het allermooiste plekje in de hemel is en dat God heel goed voor hem zorgt.

Als ik aan Mathijs denk, dan weet ik … Lieve Mathijs… dat wij je nu al missen!”





De speech van Mathijs zijn oom:

Lieve familie, vrienden, belangstellenden,

Ik ben de zwager van Liesbeth en Niek, de man van Jenny, die enige zus is van Liesbeth. De oom van Mathijs en Fredrieke, vader van Sybren, die de oudste neef van Mathijs is.

Ik was zijn ‘stoei-oom’ mag ik wel zeggen. Als wij kwamen vanuit Friesland, eerst naar Amersfoort maar later vooral naar Almere, stond Mathijs ons op te wachten. Met het gezicht precies op bloempothoogte zag je dan direct hoe de vlag erbij hing. Waren wij in de beleving van Mathijs bijtijds gearriveerd, dan was er een big smile, met een mimiek op het gezicht vol verwachting. Waren wij naar zijn idee aan de late kant, dan stond het gezicht op onweer. Dat echter als sneeuw voor de zon verdween zodra hij daar een gepaste opmerking over had gemaakt!
Dan werd er geknuffeld, geknepen, gegooid en gesmeten en met een dikke zoen stonden wij weer met beide benen op de grond.

Al snel ging de aandacht meer uit naar zijn grote neef Sybren, onze zoon. Voor Sybren is een van de mooiste gebeurtenissen geweest met Mathijs en opa de door de Stichting ‘doe een wens’ georganiseerde verrassingstocht per limousine. Onder begeleiding van de politie met zwaailicht naar de voetbalwedstrijd (voorronde Championsleage) Ajax – Bröndby. Die Ajax won!

Voor Jenny, tante Jenny voor Mathijs, is de herinnering aan het feest ter gelegenheid van haar 50-ste verjaardag onvergetelijk. Zoals Mathijs genoot en uitbundig meedrumde tijden de jambeesessie was ontroerend en is nu zeer kostbaar voor ons.

Maar er is nog iets wat niet onvermeld mag blijven. Mathijs had een bijzondere band met zijn opa en oma. En opa en oma met Mathijs. Een opa uit duizenden, een opa zoals je je zou wensen. Wat jij voor jouw kleinzoon hebt betekend en met Mathijs samen hebt gedaan, er altijd voor hem was, dat is uniek, kostbaar en onvergetelijk.
Opa Krouwel, Freek voor mij: voor Mathijs was je in alle opzichten ‘vliegende keep’.

Ik herinner mij de sterke Mathijs, met dubbele polsen en een ‘Krouwelonderstel’. Als Mathijs op mijn rug sprong en vervolgens zich op mijn schouders manoeuvreerde dan voelde ik zijn levenslust en temperament.

Ik heb nog een speciale droom gehad die ik aan jullie wil vertellen. Zo droomde ik dat ik op een prachtige plek in de natuur liep en ineens sprong er iemand op mijn rug.
Ik ging bijna volledig door mijn knieën en er kwamen twee handen voor mijn ogen: “Ra, ra, wie ben ik”, was de vraag.
“Mathijs”, riep ik uit!
“Ja , oom Lieuwe. Mag ik je dan nu een vraag stellen, oom Lieuwe? Bestaat dat voetbalclubje SC Heerenveen nog wel?”
En dan bulderen wij alle twee van het lachen.

Zo liepen wij daar hand in hand naar een stad in het beloofde land. Een stad nieuwer en mooier dan Almere of zelfs Sneek. Een stad die uit de droom van Johannes uit het laatste bijbelboek door Karel Eyckman zo machtig mooi wordt beschreven:

“Er is een stad waar iedereen komen mag
Alle poorten staan open, geen deur is op slot
Een koe loopt met een berin te kuieren in het gras
Ze tracteren elkaar op klaver
Een kleuter probeert een giftige slang te leren
Koppeltje te duikelen
Er groeien bomen langs de waterkant
Er stroomt helder water van Gods rivier
Er is geen pijn meer en geen angst
En het moet afgelopen zijn met doodslaan en doodgaan
De kerken staan leeg
Want God woont al in zijn tent op het plein
Er zal niets ergs meer gebeuren
En niets zal verkeerd gaan in Gods heilige stad.”

zaterdag, september 06, 2008

Zaterdag 6 september 2008

Langzaam krijgt alles weer wat ritme. Fredrieke gaat naar school, ik werk weer. En – veel sneller als verwacht – L. heeft per 1 oktober een leuke nieuwe baan. Zij gaat aan het werk als mantelzorgconsulente. Verder zijn we de afgelopen weken bezig geweest met het ‘grafmonument’ (zo blijkt dat tegenwoordig te heten). Al in de week van het overlijden van Mathijs hebben L. en ik even wat gegoogeld. We wisten al snel dat het geen steen (veel te ‘zwaar’) maar glas moest worden. Direct zagen we een heel mooi monument. Dus voor de zomervakantie bij het bedrijf op bezoek geweest. “Wij willen deze”, zo was onze boodschap bij binnenkomst. Vervolgens heeft een aardige mevrouw twee uur lang uitgelegd wat er allemaal mogelijk is in de wereld van de glazen grafmonumenten. Heeeeeeel veel. Maar na die twee uur was onze reactie: “wij willen toch deze”. Daarna moet je allerlei lastige beslissinkjes nemen. Welke tekst moet erop? Welk lettertype moet worden gebruikt? Schuin of recht geschreven? Wel of geen tweede geboortenaam erop? De achternaam erop? Ook onze namen? Moet de geboortedatum als 12-3-1998 worden geschreven of is 12 maart 1998 mooier? Etc. Het lijken allemaal details maar je kan het maar één keer beslissen. En je wilt het laatste wat je voor Mathijs kan doen wel goed doen. Maar het is allemaal gelukt. Vrijdag hebben we de opdracht gegegeven. De levertijd is 2 – 3 maanden.

Af en toe krijgen we vragen over teksten die in de dienst zijn gebruikt. Bv. door de dominee, de oom en de juf van Mathijs. Die teksten zullen we nog op deze weblog zetten. Zo is straks als wij echt niets meer te melden hebben alles ‘mooi compleet’. Vraagje aan computerdeskundigen die deze weblog lezen: weet iemand of er een techniek bestaat om van het hele weblog een digitale kopie te maken? Voor het geval Blogger.com bv. op een dag failliet gaat en wij dan dit ‘dagboek’ kwijt zijn?

De tekst die ds. Buurma heeft uitgesproken tijdens de begrafenisdienst van Mathijs op 23 mei luidde als volgt:

“Niek, Liesbeth, Fredrieke, familie, vrienden. jongens en meisjes, lieve mensen

Je handen vol betrokkenheid
je mond vol belevenissen
je ogen vol hoop en verlangen
je hart overvol van gevoelens

Nu zijn
je handen verstild
je stem verstomd
je ogen gesloten
je hart tot rust gekomen

Maar
je bewogenheid en je betrokkenheid heeft goeds gezaaid
je vriendelijkheid en humor
je verhalen van aanwezigheid doen de ronde
je dromen doen ons hopen
je liefde vult de leegte

Mathijs 10 jaar oud geworden is
na een lange periode van ziekte
niet meer bij ons

Daarom zijn we hier in dit huis
en zoeken we naar God
naar zijn woorden van troost
naar zijn woorden van moed
Want we hebben pijn in ons hart
omdat we ontstellend veel verdriet hebben
want onze lieve Mathijs is gestorven
Wij zijn hier ook samengekomen
omdat wij geloven
dat God een mens door de dood heen haalt
dank zij Jezus, de Goede Herder
die als licht der wereld
op Pasen de duisternis heeft overwonnen.

Als teken van dat geloof steken we de paaskaars aan
Fredrieke zal dat gaan doen

Onze Hulp

Straks leggen we Mathijs in de handen van de Levende God
En we mogen geloven
dat zijn naam zal bestaan voor altijd
gekend en bewaard in de trouw van God
Daarom mogen we aan het begin van deze viering zeggen

v: Onze Hulp is in de naam van de Heer
a: DIE HEMEL EN AARDE GEMAAKT HEEFT
v: Die trouw blijft tot in eeuwigheid
a: EN NIET LAAT VAREN HET WERK VAN ZIJN HANDEN

Gebed:
v: God van ons leven
wees ons nabij
bij U schuilen wij
bij U zoeken wij geborgenheid
de schaduwen van het donker
doorbreken wij niet
en ons verdriet keren wij niet
a: WEES ONS NABIJ O GOD
WEES ONS NABIJ
AMEN

Mathijs keek graag naar het jeugdjournaal. Dat moest gezien worden.
Vorig jaar vroeg Mathijs aan Liesbeth: waarom schieten mensen elkaar soms dood? Liesbeth legde die vraag uit. Mathijs snapte niet dat mensen dat elkaar aandoen. In dat licht zingen we het volgende lied.

Geef vrede, Heer, geef vrede



Het aansteken van lichtjes

v: We steken een lichtje aan
een klein vuur, een licht
een teken van warmte
die jij, Matthijs verspreidde

Ellen: licht van je liefde
Sjoerd: licht van je lachen
Vincent: licht van je zorgen
Fredrieke: licht van je wensen
Saskia: licht van je dromen
Jerreua: licht van je denken
Sybren: licht van je leven
Justin:licht van je zorgen voor
Nasser: licht van je spelen

stilte

v: Mathijs moge jouw licht
ons blijven verlichten
en het eeuwige licht,
Gods licht
verlichte jou
Zo zal het licht
ons blijvend verbinden
en zal ons troosten
in donker en kou



Niek, Liesbeth, Fredrieke, lieve mensen

Als de donkere nacht
van het verdriet om ‘t verlies
je overkomt

Als je je levensweg
verder moet
beroofd van je kind
dat een licht voor je was
een kind verwekt in een liefdevolle omstrengeling
dat afgelopen zondag dood in je armen ligt
Dat is wel het donkerste uur in jullie leven

Dan word je een zoeker
naar warmte, licht en troost
tastend als een blinde
beroofd van het licht

Als je kind sterft
sterf je mee
en word je ondergedompeld
in het donkere water van verdriet

Als dat gebeurt
dan worden de dagen
donkerder dan de nacht

dan voelen we ons
verdoofd, ontwricht, verslagen
dan voelen we ons koud en leeg

Dan voelen we een boosheid,
misschien wel een woede in ons?
Want het is niet eerlijk, helemaal niet eerlijk.
Boosheid, woede, maar op wie?
De duivelse sluipmoordenaar die kanker heet
werd vier jaar geleden in september 2004 in Mathijs’ hoofd ontdekt
Een ziekte die in zijn lichaam
zijn agressieve kwaadaardige cellen vermenigvuldigde
waardoor hij in zijn korte leven
zoveel heeft moeten meemaken
zoveel heeft moeten lijden

met uiteindelijk de dood tot gevolg
Dat is niets anders dan gewoon pech.
Domme, onredelijke pech.
Dat doet pijn!

We beseffen nauwelijks
dat het waar is wat we hier vanmorgen zien in deze kerkruimte:
een kind waarvan wij zoveel houden,
niet meer kunnen aanraken
niet meer mee kunnen eten
niet meer mee kunnen praten
niet meer mee kunnen lachen
niet meer mee kunnen voetballen
niet meer mee kunnen spelen
niet meer mee samen op vakantie gaan
We kunnen hem niet meer verzorgen en vasthouden
We kunnen niet meer met hem stoeien en knuffelen
We kunnen ……niets meer
dan alleen aan hem denken
met al onze herinneringen en gedachten
die de leegte en de stilte vullen

We hebben zijn naam in het zand geschreven
maar de golven hebben die uitgeveegd
We hebben zijn naam in een boom gekerfd
maar de schors is afgevallen.
We hebben zijn naam in het marmer gegrift
maar de steen is gebroken
We hebben zijn naam in ons hart geborgen
en de tijd zal die bewaren

Zo hebben wij Mathijs in ons hart gesloten
Zijn liefde, warmte en zorg
zijn optimisme en humor
ze blijven voor eeuwig in ons hart
Ze blijven ook in het hart van God
die we een Goede Herder mogen noemen
die zijn naam bij zijn doop
in de palm van zijn hand heeft gegrift: Mathijs Douwe
en daarmee belooft hem niet te vergeten
en nooit meer los te laten
wat er ook zal of zou gebeuren
In dat vertrouwen op God als Goede Herder
die de namen van al zijn kinderen kent
mogen we nu steeds weer aan hem denken
mogen we steeds weer herinneringen ophalen
mogen we steeds weer zijn naam noemen
Mathijs een naam die betekent een geschenk van God
Mathijs een uniek en bijzonder mens
een geschenk van onze God
Onvergetelijk mens

Als de herinneringen en verhalen boven komen
dan zien we een jongen
die ondanks zijn ziekte zo positief in het leven stond
Altijd met een opgewekt gezicht
en met van die heldere ogen
De foto op het boekje spreekt boekdelen
Toch had Mathijs niet alleen ogen om te kijken
Hij had ook nog andere ogen!
Ogen die verder keken, dieper keken
Ogen van zijn ziel zouden we kunnen zeggen
Ogen die niet bleven steken aan de oppervlakte
Hij had die ogen, hoe jong ook,
gebruikt, geoefend en de kost gegeven

Als je met de ogen van je ziel kijkt
laat datgene wat je ziet je niet onberoerd
De ogen van de ziel, brengen een gevoel, een emotie op gang.
Die emotie ligt verborgen in de buik van de mens
De buik en het bekken zijn de zachte plekken
Ze zijn gevoelig en kwetsbaar
De zachte delen van ons lichaam
zijn onderhevig aan spanning en ontspanning
en bij uitstek gevoelig voor prikkels van buiten
Sommigen mensen worden licht in hun buik
Krijgen buikpijn en worden beroerd van nare en verdrietige dingen
zoals we nu vandaag mee maken
Het mooie is dat juist de buik met zijn ingewanden en haar schoot
de plek is waar de barmhartigheid haar oorsprong vindt
Daar wordt door het oog van de ziel
barmhartigheid gewekt, tot leven geroepen
Het is dan ook niet verwonderlijk
dat op praktisch alle plaatsen in de bijbel
waar gesproken wordt over geraakt worden tot in de schoot
de vertalingen gaan spreken in termen van
barmhartigheid, erbarmen, medelijden en met ontferming bewogen
Zo werd ook Mathijs bij het zien van een gebeurtenis
waar een mens of mensen bij betrokken waren
tot in zijn binnenste geraakt en getroffen
daarom is het verhaal van de barmhartige Samaritaan
zo op zijn lijf geschreven
De Samaritaan kreeg medelijden bij het zien van het slachtoffer
Hij was er ontdaan van, beroerd zouden we kunnen zeggen
Maar door zijn manier van zien, met zijn ogen van zijn ziel
liep hij er niet aan voorbij maar hielp het slachtoffer
Zo probeerde Mathijs in de lijn van de barmhartige Samaritaan
en dus in de lijn van Jezus als de Goede Herder
hoe ziek hij soms ook was, er voor die ander te zijn
Zo ging hij elke keer als hij prikgeld had gekregen
samen met Liesbeth naar de Albert Heijn om de zwerver
die daar was het geld te geven
Maar ook van de opbrengst van de koninginnendagmarkt
werd de helft aan een goed doel gegeven
Er werd door hem een actie opgezet om op te komen voor dieren
Een mooi versierde schoenendoos
Als iedereen 50 cent zou geven
zouden veel dieren geholpen zijn
Zo las ik ook het verhaal op de weblog
Al een paar dagen was Mathijs wat zenuwachtig en stiekem bezig.
Maar hij had er veel plezier in.
Zaterdag wilde hij alleen naar de Etos
en mochten we niet op zijn kamer komen.
Gisterenavond vonden we beide onder ons kussen een soortgelijk briefje: “Mama, kijk in mijn kamer en ga naar de kast.
Doe de deur open en dan zie je een kadoo.
Het is voor jou, waarom omdat je zo goed voor mij zorgt. Mathijs.”
Hij had het zelf bedacht zonder hulp van anderen
Hij hield veel van zijn vader en moeder en van Frederiek
Hij was ook erg betrokken op hen.
Samen hebben ze immers zo veel meegemaakt
Er was een gevoel van intense verbondenheid
Een gevoel dat je niet vergeet

Kijken met ander ogen kwam ook tot uitdrukking als het ging om het milieu
Het laatste jaar kreeg Mathijs daar veel interesse voor
Met name de opwarming van de aarde.
Niek had hem op de fiets over de relatie
tussen vervuiling, het smelten van de ijskappen
en de stijging van de zeespiegel verteld.
Mathijs was al - en nu nog erger - heel alert op lampjes of apparatuur
die onnodig aan bleven staan.
Niek en Liesbeth konden 's avonds geen kamer meer uitlopen
of - als ze terugkwamen - alle lampen waren uit.
"Fredrieke, ik wil later niet door jou onder water komen te staan hoor!
Doe dat licht uit."

Deze zorgende, gastvrije, sociale Mathijs
had naast computeren en gamecuben
één grote passie en dat was voetballen.
Dat vond hij geweldig
Een club was zijn favoriet, dat was Ajax!
Zijn hele kamer hing vol met Ajax voetballers.
Het voetbal op de zondagavond werd niet gemist.
Mathijs heeft genoten van het feit dat hij tijdens zijn ziekte
met behulp van diverse instellingen
diverse spelers van Ajax mocht zien en mocht spreken
Zelfs Edgar Davids heeft hij geïnterviewd
en met Klaas Jan Huntelaar een fietsje beschilderd.
Deze fiets werd tijdens een veiling bij opbod verkocht.
Opbrengst voor deze fiets was 6000 euro voor KiKa: Kinderen met Kanker
Prachtig vond hij het toen hij sprak met Ali B
Welke speler vind jij de beste van Ajax", vroeg Ali aan Mathijs.
"Sneijder" antwoordde Mathijs.
“Zal ik die dan even voor je bellen?" was de vraag van Ali B.
Mathijs verbaast dat dat zomaar kan.
"Natuurlijk, jij bent nu toch mijn vriend.
Dan kan ik ook Wesley voor je bellen".
En zo zat Mathijs even later met Wesley Sneijder te praten.
Maar ook met opa, Bram en oom Gerrit naar de Arena
naar een wedstrijd van Ajax was een belevenis voor hem

Mathijs wilde zelf ook heel graag bij een voetbalclub.
Door zijn ziekte kwam dat er steeds niet van.
Toch werd hij tot zijn grote geluk aangemeld bij de Buitenboys.
Mathijs was eerst voetballer en heeft als voetballer ook gescoord
Later werd hij vanwege zijn lichamelijke gesteldheid doelman, keeper
Geen eenvoudige klus
Toch heeft hij ondanks zijn ziekte
heel wat ballen uit het doel gehouden

De eerste jaren na de ontdekking
werd alles overschaduwd door de ziekte
Dat was voor Liesbeth en Niek een grote zorg
Steeds leven tussen hoop en wanhoop
tussen geloof en ongeloof
Steeds weer die dreiging
dat de ziekte weer de kop op zou steken
Dat gaf een onnoemlijke hoeveelheid stress
Onbeschrijfelijk
Na een half jaar van relatieve rust…
hoorden Liesbeth en Niek op 16 juni 2006
dat de ziekte toch weer terug was.
Wat heeft dat veel tranen gekost.
Die avond hebben Liesbeth en Niek het Mathijs en Fredrieke verteld.
Zoals altijd reageerde Mathijs er vrij neutraal op.
Sinds die dag betekende dit voor Mathijs
dat hij opnieuw een lange lijdensweg moest gaan
Dat er weer en gevecht moest plaatsvinden tegen de kanker
Dit betekende het Emma kinderziekenhuis in
en het Emma kinderziekenhuis weer uit
Voor Mathijs gold de leus: niet klagen, maar dragen
Je hoorde Mathijs nooit klagen.
Heel af en toe was hij wel eens verdrietig,
maar meestal tilde hij zichzelf er weer bovenuit
Fredrieke vond het ook niet leuk
dat Mathijs weer naar het ziekenhuis moest
ook al kon hij Fredrieke goed plagen,
wat zij niet altijd leuk vond
Zo zegt ze op de weblog:
“Ik vind het verfelend dat Mathijs zo lang in het ziekenhuis moet blijven. En afscheidt nemen. Want je mist elkaar zo. En jammer dat hij niet kan spelen. En oppassen is ook niet altijd even leuk want je gaat naar iedereen. We maken soms wel eens iets moois voor Mathijs. Op school hebben we een voetbalvelt gemaakt en dierentuin en ik heb veel tekeningen voor op zijn kamer gemaakt."

Voor Mathijs kwam er een periode van vele chemokuren
en in januari vorig jaar een beenmergtransplantatie
Een heel zware opgave voor Mathijs
en voor de omgeving heel spannend
De kuur en transplantatie
doorstond hij wonder boven wonder heel goed
En toen alles achter de rug was
dan kwamen toch de spanningen opnieuw, als ze er al niet waren
Hoe zou, zoals zo vaak gebeurd, de uitslag van de MRI zijn?
Wat zijn de bloedwaarden?
En dan blijkt het uiteindelijk toch niet helmaal goed te zijn,
Dat het toch niet gewerkt heeft
waar hij en de artsen zich zo voor ingespannen hadden
Dat de kankercellen toch weer aan het vermenigvuldigen waren
Mathijs kreeg de laatste maanden steeds meer last van
moeheid, epileptische aanvalletjes
Het eten werd steeds minder en moeilijker
Er kwam een maagsonde, en dus opnieuw een operatie
Zijn evenwicht en motoriek waren niet zo goed meer
Het zien liet ook te wensen over
computer en game-cuben waren toch belangrijk
en als hij zich weer wat fitter voelde deed hij dat ook
Hij bleef veel meer liggen op bed
Steeds kregen we het gevoel dat het niet goed ging
Dat toch de tijd zou komen
dat we van Mathijs afscheid zouden moeten nemen
Wat hebben mensen om hem gegeven
zijn vrienden: Nasser, Sjoerd, Justin en Sybren
Wat hebben mensen meegeleefd
de artsen, de verpleegkundigen, de familie, de vrienden, de juffen en de meesters de buren en de vele gemeenteleden
in woorden, in daden en vooral ook in gebeden
Onvoorstelbaar!
Ook u zoals u hier aanwezig bent
Dat geeft een goed gevoel

Mathijs genoot van de leuke dingen die kwamen
Hij leefde naar grote momenten toe
Daar kon hij zich helemaal op richten
Niet alleen op voetbalmomenten
maar ook op momenten van gezelligheid
Het oma weekend was zo’n groot moment.
Hij zou en moest ook deze keer naar dat weekend
ook al voelde hij zich niet zo goed
De laatste veertien dagen was hij banger geworden
Hij was nog dichter bij Liesbeth en Niek
Hij zei lieve dingen en gaf kusjes
Kroop dicht tegen een van beide aan
Het was alsof hij iets aanvoelde
Zo gingen ze samen toch naar dat weekend omdat hij dat wilde
Maar dat weekend was ook zijn laatste weekend
Zondagmiddag in het Emma kinderziekenhuis aangekomen
is hij in de armen van zijn moeder Liesbeth gestorven

Zijn strijd, zijn lijden is voorbij
die hij vier jaar lang
zo moedig heeft gedragen
Bewonderenswaardig
Alle respect voor hem

We geloven dat de liefde van God
als de liefdevolle Herder ook nu om hem heen is
In die overtuiging en in dat vertrouwen
leggen we hem in de handen van de levende God
en verbonden met de herinnering aan hem
mogen we op weg gaan
Op die nog moeilijke weg mogen we vertrouwen
dat God ons zal zien in ons verdriet
en dat hij vol medelijden naar ons zal omzien
en ons de geestkracht en levenskracht zal geven
om in de lijn van Mathijs te leven
met ogen van de ziel
een hart vol barmhartigheid

amen



Het noemen van de doopnaam

Om de laatste eer te brengen aan dit kind
om recht te doen aan zijn leven en sterven
zijn wij hier bijeen in dit huis
Wij houden onze ogen gericht op het kruis
en de opstanding van Jezus Christus
en wij spreken uit in tastend en zoekend geloof
dat dit niet het einde is
dat de God van Jezus Christus
een God van levenden is

Meer dan zijn lichaam
is ons de naam, de doopnaam
van dit kind gebleven
die naam spreken wij hier uit
met eerbied en genegenheid


Mathijs Douwe



Danken en bidden

God van ons leven
Gedenk zijn naam
die hij van zijn vader en moeder heeft ontvangen
en waarin hij door ons gekend wordt
ook al is hij gestorven
die naam die u geschreven hebt in de palm van uw hand
Wij danken u
Dat u ons leven niet aan het lot hebt overgelaten
maar dat wij in leven en in sterven mogen zien
en vertrouwen op U en uw toekomst
En dat u in Jezus Christus
nooit iemand laat vallen
maar trouw blijft tot in eeuwigheid

God van ons leven
Wij danken u voor alles
wat Mathijs in zijn korte leven
voor ons geweest is en gedaan heeft
Wij danken u voor zijn liefde en warmte
voor zijn zorg en aandacht voor de ander
voor zijn geloof en vertrouwen in u
Wij danken u voor het leven
dat we met hem deelden
een jongen die zo van het leven hield.

Wij bidden u of u uw ogen gericht wil houden
op Niek, Liesbeth en Fredrieke
die na jaren van zorg, verdriet en spanning
maar ook van vreugde en liefde
nu zullen leven met een gapende leegte
met een pijnlijk gemis
want hun lieve kind en broer is er niet meer
Wees hen nabij met uw barmhartigheid
Uw troostende liefde
Draag hen in de momenten
dat zij alleen zijn
en zich alleen voelen
En doe hen ook uw liefde ervaren
in de mensen die hen nabij zijn

Wij bidden u
of u uw ogen gericht wil houden
op de vele mensen
die ongeneeslijk ziek zijn
die gekweld worden door angstdromen
die tegen de toekomst opzien
Wees hen nabij met uw barmhartigheid

Wij bidden
of u uw ogen gericht wil houden
op die mensen
die eenzaam in de wereld staan
en nauwelijks een mens om zich heen hebben
die verlangen naar een warm gesprek
een gesprek van hart tot hart
Wees hen nabij met uw barmhartigheid

Wij bidden
of u uw ogen gericht wil houden
op die mensen
die verdriet hebben over het vele onrecht
dat er gebeurt in deze wereld
die niet weten wat daarvan de zin is
Wees hen nabij met uw barmhartigheid

God van ons leven
hoor ons gebed
en wees ons nabij
in de dagen die zullen komen
in Jezus naam
Amen



Uittocht

Straks gaan we van hier
om van Mathijs afscheid te nemen
Wij geven hem uit handen
Wij leggen hem neer in de aarde
in de handen van de levende God

Gods trouw en verbondenheid
gaan met u mee in zijn zegen

De genade van onze Heer Jezus Christus
De liefde van God
De gemeenschap van de Heilige Geest
Is met u allen.”