17 jaar...
Zou je al met autorijles begonnen zijn?
Zou je in al het examenjaar hebben gezeten?
Zou je nog de SC Buitenboys gevoetbald hebben?
Zou je nog steeds datzelfde gevoel voor humor hebben?
Zou je nog steeds je zus graag plagen?
Zou je nog steeds de wereld willen verbeteren door om te zien naar de dakloze, oog te hebben voor het milieu, etc?
Zou je papa voorbij gegroeid zijn?
Lieve Mathijs, zoveel onbeantwoorde vragen...
Af en toe droom ik nog van jou. Tot voor kort was je in een droom nooit ouder dan de leeftijd die je hebt bereikt, 10 jaar. Maar in mijn laatste droom (7 maart) was je ouder. Ik droomde dat je even uit beeld was geweest bij ons als ouders en dat we jou weer ontmoetten op de markt. Je stond achter een marktkraam. Je was groter geworden, je haar was half lang. Je had een ouder gezicht gekregen, maar je droeg de kleren die je altijd graag aan had: een blauw trainingsjackje en een beige-kleurige broek. Aan spijkerbroeken had je altijd een hekel. Zo mooi om jou te zien in mijn droom, zo wrang om dan weer wakker te worden.....
Het liedje van Ralph van Manen "Heden en Verleden" is een mooi lied wat weer geeft hoe het is om iemand in de nacht "weer bij je te hebben". Het lied eindigt met de tekst "Je wordt nooit voltooid verleden tijd". En dat kan ik alleen maar beamen.
Afgelopen maanden waren er een paar bijzondere gebeurtenissen of ontmoetingen waardoor Mathijs toch weer heel dicht bij kwam. Zo had Mathijs een "zwak" voor de verkoper van de daklozenkrant die altijd bij de ingang van de Albert Hein stond. Voor velen een bekend verhaal: Mathijs gaf zijn eurootje prikgeld, wat hij regelmatig kreeg als hij weer geprikt moest worden, graag weg aan deze dakloze. Ook wilde Mathijs hem uitnodigen voor zijn verjaardagsfeestje. Altijd als ik deze dakloze zag had dit een associatie met Mathijs. De man heeft echt jarenlang hier bij de Albert Heijn gestaan. Vorig jaar kreeg hij eindelijk een verblijfsvergunning en vanaf 1 januari jl. heeft Taha, zo heet hij, een baan gevonden bij een restaurant. Hij kan nu eindelijk iets op gaan bouwen, wat hij aangaf zo graag te willen. Wat zou Mathijs hem dit ook gegund hebben. Ik was blij voor Taha, maar wist ook dat ik hem als "vriend van Mathijs" zou gaan missen.
Een andere bijzondere ontmoeting was met Jeremy, een jongen die in de groepen 1, 2 en 3 bij Mathijs in de klas zat. Zeven jaar geleden sprak ik hem voor het laatst. Hij vertelde mij, dat hij nog vaak aan Mathijs moet denken. En dat hij veel is gepest is op de Olijfboom maar dat Mathijs het voor hem op nam en hem oppepte met positieve woorden! Van deze hele situatie wist ik niets en vond het mooi en bijzonder om dit nu te horen.
12 maart, Vandaag geen feest, geen taart, geen slingers, maar wel hele mooie herinneringen........
Liefs Mama.
