Mooie herinneringen komen dan boven drijven. Zoals we op zondagmiddag met de trein naar de Arena reisden, Mathijs stoer in zijn Ajax-tenue met de rode Ajax-das om. Hij ging dan in de trein naast de grootste hooligans zitten en zocht dan contact met de heren. Of, als Ajax slecht voetbalde, Mathijs 10 minuten voor het einde van de wedstrijd zei: “kom op oop, we gaan. En we laten het stadion zien dat ze beter hun best moeten doen.” Ook kan ik mij nog als de dag van gisteren herinneren dat we met zijn oom Arno, neef Bram, Mathijs en mijzelf op weg naar het stadion door de politie werden aangehouden i.v.m. te hard rijden. De boosheid van Mathijs dat hij het zingen van het Ajax-lied moest missen omdat we te laat dreigden te komen! Ook de vele mooie maar ook verdrietige momenten bij zijn eigen voetbalclub De Buitenboys passeren op dit moment mijn gedachten. Ik ben ontzettend blij dat ik Mathijs zijn opa mag zijn en dat neemt niemand maar ook niemand van mij af. Even iets wegpinken.Elke zondagavond om 7 uur zit Mathijs weer op mijn schouder, kijken we samen opnieuw naar Huntelaar en genieten we vaak (niet altijd) van ons Ajax.
Oop
