Alpe d'HuZes/Mathijs Douwe Team

Ter nagedachtenis aan Mathijs, 18 mei 2008 op tien-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor.





zaterdag, mei 23, 2015

7e Mathijs Douwe Toernooi Buitenboys

Exact zeven jaar geleden stonden we 23 mei aan het graf van Mathijs, vandaag stonden we op het voetbalveld van de Buitenboys. Al weer de zevende keer dat dit toernooi door de Buitenboys werd georganiseerd. Met 80 (!) teams aan F-jes is dit één van de grootste toernooien in Nederland. Met veel plezier door de spelertjes, maar ook met veel inzet (en gelukkig ook plezier) van tientallen vrijwilligers. Zonder hen zou dit toernooi niet bestaan. Allemaal bedankt daarvoor!


De dag begon wat regenachting, maar net voor tienen - toen de eerste wedstrijden starten - werd het gelukkig droog. Het duurde nog wel tot na tweeën voordat de zon er door heen kwam. Dat maakt alles meteen 'mooier' en leuker. Alhoewel de voetballertjes het al zichtbaar de hele dag 100% naar hun zin hadden.


De opbrengst van deze dag gaat - zoals ook voorgaande jaren - voor 100% naar de kankerbestrijding (Alpe d'HuZes/KWF). En net als vorig jaar fietst over anderhalve week ook dit jaar een Buitenboys Mathijs Douwe Team de Alpe d'Huez op tijdens Alpe d'HuZes. Bijzonder, deze inzet van de mensen van Mathijs vroegere voetbalclub.




Voor het toernooiboekje hebben wij ook dit jaar weer een bijdrage mogen leveren:

"Mathijs wás VOETBAL. Zoals zoveel jongens had Mathijs al jong interesse in voetballen. Lekker buiten een balletje trappen op het veld voor het huis met buurkinderen. En tijdens de pauzes op school lekker voetballen. Maar daarnaast kwam voetbal ook terug in allerlei andere dingen: FIFA-voetbal op de gamecube, spelen met het tafelvoetbalspel, iedere zondagavond voetbal kijken op tv. En na afloop van het programma opa bellen om de wedstrijden te evalueren. De meeste aandacht van Mathijs ging uit naar zijn favoriete club: Ajax. Ajax was overal terug te vinden bij Mathijs: drinkbeker, bord, dekbedovertrek, lamp, trainingspak, muts, pennenetui, sokken, hemd, tas, etc.

Mathijs was zeven jaar toen hij bij de Buitenboys ging voetballen. Wat was hij blij toen hij naar zijn eerste training kon! Een jaar eerder was bij hem kanker, een hersentumor, geconstateerd. Wij hebben dit meteen bij de aanmelding aan de Buitenboys gemeld. Hier werd nooit moeilijk over gedaan. Hij werd net als alle andere jongens ingedeeld bij een F-team en heeft daar een geweldige tijd gehad. Ook zijn teamgenoten hebben hem altijd als een gewoon teamgenootje behandeld. Mathijs zijn conditie was natuurlijk niet zo best na een periode van operatie, bestralingen en chemo’s. Dat werd door de trainers opgelost door Mathijs vooral te laten keepen.

Helaas keerde de ziekte steeds weer terug. Mathijs werd door alle behandelingen fysiek steeds zwakker. Hij werd gedwongen zaken op te geven en keuzes te maken. Eerst stopte hij met keybordles. Daarna ging hij niet meer volledige dagen naar school. Maar het laatste wat hij opgaf was het voetballen. De wekelijkse training op het veld van de Buitenboys, gevolgd door de wekelijkse wedstrijd, waren voor hem de hoogtepunten in de week. Daar leefde hij naar toe en spaarde hij al zijn energie voor op.

Wij willen de Buitenboys voor het feit dat Mathijs, ondanks zijn beperkte mogelijkheden qua conditie, altijd heeft kunnen voetballen heel erg bedanken. Hieruit blijkt dat het plezier in sport bij deze voetbalclub voorop staat. En dat plezier wensen we vandaag alle mini’s en F-jes toe! " 
 




zondag, mei 17, 2015



                                        18 mei 2008         -                18 mei 2015


Vandaag precies zeven jaar geleden gingen wij van het Radboudziekenhuis in Nijmegen met de ambulance naar het AMC in Amsterdam. Niet wetend dat jij daar aangekomen binnen een uur zou sterven....

Het allermoeilijkste in mijn leven: in het oor van mijn zoon fluisteren "het is goed zo ..... ga maar." Terwijl alles in je schreeuwt: neeeee, niet jij!! Niet jij waar wij zo van houden. Niet jij, lieve zoon, lieve broer, lief kleinkind, lieve neef(je), lieve vriend....

Mathijs, hoe deed je dat toch: "ik kan een wolk en de zon tegelijk zien..." Voor mijn gevoel schijnt de zon nooit meer zo als deze scheen voor jouw dood. We kunnen zeker oprecht genieten van dingen, maar het voelt nooit meer hetzelfde.

Liefs jouw mama







donderdag, maart 12, 2015

17 jaar...

17 jaar...

Zou je al met autorijles begonnen zijn?
Zou je in al het examenjaar hebben gezeten?
Zou je nog  de SC Buitenboys gevoetbald hebben?
Zou je nog steeds datzelfde gevoel voor humor hebben?
Zou je nog steeds je zus graag plagen?
Zou je nog steeds de wereld willen verbeteren door om te zien naar de dakloze, oog te hebben voor het milieu, etc?
Zou je papa voorbij gegroeid zijn?

Lieve Mathijs, zoveel onbeantwoorde vragen...




Af en toe droom ik nog van jou. Tot voor kort was je in een droom nooit ouder dan de leeftijd die je hebt bereikt, 10 jaar. Maar in mijn laatste droom (7 maart) was je ouder. Ik droomde dat je even uit beeld was geweest bij ons als ouders en dat we jou weer ontmoetten op de markt. Je stond achter een marktkraam. Je was groter geworden, je haar was half lang. Je had een ouder gezicht gekregen, maar je droeg de kleren die je altijd graag aan had: een blauw trainingsjackje en een beige-kleurige broek. Aan spijkerbroeken had je altijd een hekel. Zo mooi om jou te zien in mijn droom, zo wrang om dan weer wakker te worden.....

Het liedje van Ralph van Manen "Heden en Verleden" is een mooi lied wat weer geeft hoe het is om iemand in de nacht "weer bij je te hebben". Het lied eindigt met de tekst "Je wordt nooit voltooid verleden tijd". En dat kan ik alleen maar beamen.

Afgelopen maanden waren er een paar bijzondere gebeurtenissen of ontmoetingen waardoor Mathijs toch weer heel dicht bij kwam. Zo had Mathijs een "zwak" voor de verkoper van de daklozenkrant die altijd bij de ingang van de Albert Hein stond. Voor velen een bekend verhaal: Mathijs gaf zijn eurootje prikgeld, wat hij regelmatig kreeg als hij weer geprikt moest worden, graag weg aan deze dakloze. Ook wilde Mathijs hem uitnodigen voor zijn verjaardagsfeestje. Altijd als ik deze dakloze zag had dit een associatie met Mathijs. De man heeft echt jarenlang hier bij de Albert Heijn gestaan. Vorig jaar kreeg hij eindelijk een verblijfsvergunning en vanaf 1 januari jl. heeft Taha, zo heet hij, een baan gevonden bij een restaurant. Hij kan nu eindelijk iets op gaan bouwen, wat hij aangaf zo graag te willen. Wat zou Mathijs hem dit ook gegund hebben. Ik was blij voor Taha, maar wist ook dat ik hem als "vriend van Mathijs" zou gaan missen.
Een andere bijzondere ontmoeting  was met Jeremy, een jongen die in de groepen 1, 2 en 3 bij Mathijs in de klas zat. Zeven jaar geleden sprak ik hem voor het laatst. Hij vertelde mij, dat hij nog vaak aan Mathijs moet denken. En dat hij veel is gepest is op de Olijfboom maar dat Mathijs het voor hem op nam en hem oppepte met positieve woorden! Van deze hele situatie wist ik niets en vond het mooi en bijzonder om dit nu te horen.

12 maart, Vandaag geen feest, geen taart, geen slingers, maar wel hele mooie herinneringen........

Liefs Mama.