Beelden in mijn hoofd

Soms gaat het even allemaal wat minder lekker. Heb je zo’n onbestemd gevoel. De dag kan goed beginnen, maar dan is er plotseling die herinnering of zijn er momenten waarmee je extra geconfronteerd wordt met het missen van je zoon.

Fredrieke zit sinds kort op de middelbare school, nieuwe fase, nieuwe klas, etc. en kwam afgelopen week thuis en vertelde het volgende: “Mam, wat ik nou toch meegemaakt heb…. Thomas, die bij mij in de klas zit vertelde mij vandaag dat hij bij Mathijs in het team zat bij de Buitenboys!” Toen ik dat hoorde sprongen de tranen in mijn ogen. Zomaar uit onverwachte hoek staat Mathijs dan weer centraal. Ze hadden samen nog even over Mathijs gepraat en wat Thomas het meeste was bijgebleven waren de rode ajax-muts die Mathijs altijd op had en zijn sokken. Mathijs had als keeper vaak een lange broek aan en droeg daaronder de gebreide lekker warme sokken van oma Sophie….

Ook Fredrieke overkomt het dan zomaar ineens.

Wij hadden gisteren (zaterdag) een uitje naar het Dolfinarium vanwege het 50-jarig huwelijk van (o)pa en (o)ma. Mooi weer, mooie show en gezellig. Een familiedag waar Mathijs zo van genoten zou hebben. Toen Mathijs en Fredrieke kleiner waren heb ik heel wat uurtjes in het Dolfinarium rondgelopen. Wij kochten toen seizoenkaarten en regelmatig gingen wij even naar het Dolfinarium: shows kijken, in de speeltuin spelen, etc. Zelfs in de kerstvakantie gingen we wel: skipakjes aan, een lekkere oliebol eten en genieten. Prachtige herinneringen heb ik daaraan. Maar tegelijk ook pijnlijk. Ik zie het dan voor mij, beelden in mijn hoofd:

Beelden in mijn hoofd

Beelden in mijn hoofd
Daar flits jij voorbij
Zomaar, vanuit het niets
Ik zit op de fiets
En daar ben je ineens
Ik zie een lieve lach en mooie ogen
Prachtig mijn oudste, mijn zoon
En dan is het weg.
Een traan rolt over mijn wang
Daar ben je weer
Maar nu met een gezicht vol pijn
Want je hebt zoveel geleden
Een steek voel ik in mijn hart
Mijn adem stokt
Tranen rollen over mijn wangen
Beelden in mijn hoofd
Van jou, mijn lieve zoon
Zo scherp, zo mooi
Zo intens verdrietig en waardevol.



Door de woorden van dit gedicht werd ik gegrepen. Het zijn de woorden van de moeder van Thom. Wij hebben hen jaren geleden kort ontmoet in het AMC. Net als Mathijs heeft Thom de ziekte niet overleefd.