18 mei 2020

Vandaag precies twaalf jaar geleden ben jij overleden. Op zulke dagen komt mij precies weer voor de geest wat er twaalf jaar geleden gebeurde. In het kort: vrijdagavond startte het jaarlijkse familieweekend, zaterdagmiddag kreeg je drie zware epileptische toevallen, en moest je worden opgenomen in het ziekenhuis in Nijmegen. Zondag 18 mei werd je vanuit het Radboudziekenhuis  overgebracht naar het AMC. Eenmaal daar aangekomen, overleed jij in mijn armen. Een intens verdrietige gebeurtenis.

Zou je het een ramp kunnen noemen? Dit slaat voor mij meteen het bruggetje naar deze tijd, waarin de ramp van het coronavirus de hele wereld beheerst.

Toen jij negen jaar oud was zat jij bij juf Debbie in de klas. Juf Debbie, zelf een Zeeuwse, vertelde over de watersnoodramp in Zeeland. Ook een heftig verhaal uiteraard, een ramp waarbij veel mensen zijn verdronken. Na jouw overlijden vertelde de juf dat jouw reactie op dit verhaal was: “Wat erg dat dit is gebeurd. Maar het mooie is, dat de mensen elkaar toen wel hielpen”. Wat een wijsheid. En dat is wat je nu ook ziet, er is in deze coronatijd veel solidariteit en meer omkijken naar elkaar. Er ontstaan mooie initiatieven, juist in tijden van rampspoed. Zou jij dat “mooie” van vandaag nu ook gezien hebben?

Dit stukje schrijf ik in een vakantiehuisje in Langelille, dichtbij het Tjeukemeer. In het Tjeukemeer ligt een eilandje waar we, toen we nog fijne vakanties met onze zeilboot Vrijheid hadden, veel met jou en Fredrieke gelegen hebben. In het havenkommetje kon jij mooi samen met je kleine zusje in het bijbootje (genaamd de Blijheid) roeien. Wij hebben er nog een prachtig videofilmpje van. Je wilt de Blijheid aanleggen aan een meerpaal midden in het water. Maar uiteraard, dat moet wel 110% safe. Het lijntje wordt dan ook niet één, maar met de nodige moeite twee keer om de paal gelegd 😊 (dat had je van je vader).

Op dat eiland is ook een heel mooi strandje, waar we veel waterpret hebben beleefd: zwemmen, drijven op de groene krokodil, zandkastelen maken, etc. Wat was dat een bijzondere en mooie tijd. Afgelopen week hebben wij een middag een bootje gehuurd waarmee we weer een keer naar het eiland zijn gevaren. Gewoon om er weer even te zijn.

Zeilen met de Vrijheid vond je als invulling van de zomervakanties altijd het mooist. Toen we vroegen waarom zei je: “Nou gewoon gezellig, met z’n allen samen op die paar vierkante meters”. Verder niks aan boord, geen tv, niks. Dus spelletjes doen, lekker zwemmen, een boodschapje doen, varen met de Blijheid en jezelf of zich samen vermaken, dat was het helemaal. Het waren mooie tijden.......