Wij, papa en ik, zijn net terug van een weekje Lesbos. Ook daar kwamen we “jou” overal tegen. Behalve dat viooltjes jouw lievelingsbloemen waren, heb jij twee dagen voor jouw overlijden ook nog klaprozen als “zulke mooie bloemen” benoemd. Dat vergeet ik nooit meer. We waren 16 mei 2008 op weg naar het familieweekend in Stevensbeek en tijdens de autorit kreeg jij kleine epileptische toevalletjes. Ik zat naast jou op de achterbank en kon jou hiervoor via de maagsonde medicatie toedienen. Terwijl ik daarmee bezig was, natuurlijk gespannen vanwege de situatie in de auto, keek jij door het raampje naar buiten en zei: “Kijk eens mam, zulke prachtige klaprozen staan er in de berm!”. Klaprozen zijn sterke bloemen en staan ook symbool voor de strijders in de eerste en tweede Wereldoorlog. En sterk en een strijder, maar dan tegen jouw ziekte, was jij ook! Op Lesbos groeien de klaprozen in deze tijd van het jaar werkelijk overal.
Lesbos is het eiland waar veel vluchtelingen in gammele bootjes aankwamen en aankomen. Afgelopen zondagmiddag, toen wij in een haventje vlakbij de Turkse grens waren, waren er die ochtend vroeg 80 nieuwe vluchtelingen binnengekomen. We spraken meerdere mensen van het eiland hierover en zij zeiden: “Het is voor de vluchtelingen moeilijk, maar ook voor ons”. Wat heeft de middenstand en hebben de hotels hierdoor slechte tijden gehad en nog steeds wel. Toeristen meden en mijden dit mooie eiland. En dat terwijl de bevolking juist zo vriendelijk en behulpzaam is. De eigenaar van ons appartementencomplex stelde toentertijd zelfs een kamer beschikbaar voor een vluchteling. Ik weet nog dat juf Debbie ( jouw juf uit groep 6) vertelde dat jij zo onder de indruk was geweest van het verhaal over de watersnoodramp in Zeeland. Je haalde het positieve eruit en had gezegd: “Het was wel heel erg juf, maar het mooie hiervan was dat in die tijd de mensen elkaar allemaal hielpen”. En dat is wat er op Lesbos ook gebeurt.
En natuurlijk vraag je jezelf dan af: hoe zou Mathijs het hier op Lesbos ervaren hebben, gevonden hebben? We zullen het nooit weten, maar wat jij ons in jouw korte leventje hebt laten zien is dat je een “groot” hart had. En dat, lieve Mathijs, draag ik altijd met me mee.
xxxx mama
Een ster...
Jouw zusje kwam laatst naar ons toe met de mededeling: “ik wil een tattoo laten zetten”. Onzer beide eerste reacties was dat we het daar niet zo mee eens waren. Een tattoo ...... Maar toen ze vertelde wat de bedoeling is werd het een ander verhaal. Ze wil op deze dag, 18 mei, een heel klein sterretje aan de zijde van haar hart laten tatoeëren. Fredrieke draagt jou dan letterlijk en figuurlijk altijd met haar mee.
