Lieve Mathijs,
De grote vraag voor mij blijft altijd: hoe had jij op deze leeftijd in het leven gestaan? Qua werk, qua wonen, qua vrienden, misschien een vriend(in), etc..?
Als klein jongetje wilde je heel graag, net als de droom van veel andere jongens, profvoetballer worden. Tijdens jouw ziekte bleef je voetballen en merkte je dat dat steeds slechter ging doordat de chemo’s een behoorlijke aanslag op jouw conditie deden. Je bedacht toen dat voetbalreporter ook wel een mooi beroep zou kunnen zijn. Je dacht altijd in mogelijkheden.
Jouw neefje Siem (inmiddels 20 jaar) studeert journalistiek en is als sportverslaggever werkzaam geweest bij de Veenendaalse krant. Hij realiseert waar jij van droomde. Hij zit nu voor zijn stage als journalist in Oeganda, ik had dat ook wel bij jou vinden passen. Jouw neef Bram is inmiddels al volop aan het werk in het bedrijf van zijn vader, en woont al weer een aantal jaren op zichzelf. Jouw neef Sybren woont samen met zijn vriendin in een dorp in Drenthe en werkt in Groningen. Met jouw neven en nichtje heb ik een fijne band, daar ben ik blij mee. Maar soms is het ook confronterend.
En jouw zusje is druk met de studie psychologie, heeft een vriend en is ook al volop aan het werk, zowel bij de Kinderkliniek in Almere als bij het Prinses Máximacentrum in Utrecht. Als ik haar en jouw neven zie en spreek gaat die grote vraag regelmatig door mij heen… Ik kan er alleen maar naar gissen.
Als dit stukje op het weblog wordt geplaatst verblijven papa en mama in Wenen.
Op 21 juni waren we 25 jaar getrouwd. Het zijn van die speciale momenten, waarbij de vanzelfsprekendheid om het te vieren, doordat je als gezin niet meer compleet bent, niet vanzelfsprekend is. Toch hebben we het gevierd. En hoe. Jouw zusje had een prachtige verrassingsdag voor ons georganiseerd: een boottocht met een grote sloep door de grachten van Amsterdam en daarna gezellig dineren bij een leuk restaurant met al onze dierbare vrienden, familie en buren. Het was fantastisch en natuurlijk werd jouw naam ook regelmatig genoemd tijdens die speciale dag. Van het geld dat we hebben gekregen, hebben we een reisje naar Wenen geboekt. Een prachtige stad.
Toen ik dit stukje aan het schrijven was dacht ik: welke landen heeft Mathijs ook al weer gezien, behalve Nederland? Het eerste tripje was naar Engeland, naar vrienden evenals het tweede tripje naar diezelfde vrienden een paar jaar later in Zweden. Op de terugweg zijn we nog een midweek in een vakantiehuisje in Denemarken geweest, waar we Legoland nog bezocht hebben. En ik herinner me nog de grote ronde plakken knäckebröd, zo groot dat Fredrieke deze wel als dienblad wilde gebruiken en jij als schild… wat een leuke vakantie was dat. Tot slot zijn we voorjaar 2007 nog in Gran Canaria geweest. Jij was toen net klaar met de behandeling met de stamceltransplantatie. We verbleven er in een mooi appartement met een zwembad. Toen jij en Fredrieke een souveniertje mochten uitzoeken (jij koos een houten kikkertje, Fredrieke een djembe) vond jij dat ik ook iets uit moest kiezen. De handdoekjes die ik toen gekocht heb heb ik nog steeds ❤️.
Wat kijk ik terug op mooie vakantiemomenten die we als gezin hebben beleefd, ook in Nederland: op camping de Poppe in Markelo, zeilen met de Vrijheid ( jouw favoriete vakanties waren dat), gehuurde vakantiehuisjes, kamperen met de tent op het Erkemederstrandstrand, het chalet op Texel, etc.
Het lied Vandaag van Rob de Nijs vind ik een prachtig lied, en dan vooral de laatste zin: ik zal twee levens leven met jou in mij…
