Alpe d'HuZes/Mathijs Douwe Team

Ter nagedachtenis aan Mathijs, 18 mei 2008 op tien-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor.





donderdag, mei 18, 2017

Mathijs 1998 - 2008

Vandaag negen jaar geleden werden wij deze ochtend wakker in het ziekenhuis in Nijmegen. Mathijs had tijdens het familieweekend (in 2008 viel 18 mei in het weekend) in Stevensbeek een hele forse epileptische toeval gehad. Met als gevolg dat hij met de ambulance naar het Radboudtziekenhuis werd gebracht. We wisten wel dat hij heeel erg ziek was, maar toen nog niet dat hij hetzelfde weekend ook zou sterven. Wel waren we al met grote twijfel afgereisd naar het familieweekend, maar voor Mathijs was er geen twijfel. Hij wilde gewoon gaan en dus gingen we. Met een tas vol medicijnen bij de hand. Wat heeft hij vrijdags nog genoten van de optredens van zijn neefjes, nichtjes, ooms en tantes. Dat was zijn levenskunst: genieten van kleine dingen. Zelfs tijdens de autorit naar Stevensbeek, hij kampte met veel hoofdpijn, bracht hij het nog op om te zeggen, dat hij de rode klaprozen in de berm zo mooi vond. Eerlijk gezegd had ik daar niet zo'n oog voor, want ik maakte me tijdens de rit al grote zorgen over hem.
 
Zo had hij wel meer van dat soort 'genietmomenten' tijdens de laatste weken van zijn leven. We hebben bijvoorbeeld met zijn vieren nog een mooie fietstocht door de duinen gemaakt, zowel Mathijs als Fredrieke zaten achterop. Eenmaal terug in het vakantiehuisje zei hij: "zo, dat hebben we maar weer mooi meegemaakt". En vooral ook veel complimentjes aan ons geven, zoals bijvoorbeeld: "wat heb je weer lekker gekookt", terwijl hij zelf amper drie hapjes op kon... Ook kreeg ik die laatste weken heel veel kusjes. Het was een bijzondere periode, maar ook heftig. Tijdens zijn ziekteperiode probeerde ik regelmatig te polsen hoe hij zich voelde, hoe hij in zijn vel zat. Hij zei eerst altijd "het gaat goed". Vanaf het moment dat hij een maagsonde kreeg (twee maanden voor zijn overlijden) zei hij "het gaat zoals het gaat" en tijdens de laatste week antwoordde hij "ik zou graag mijn leven overdoen, maar dan zonder ziekte". De limit was bereikt maakte ik uit deze opmerking op.
 
 
Tijdens de laatste week vroeg hij mij ook nog of ik het leven nog wel leuk vond, ook omdat ik vanwege de zorg voor hem nu niet kon werken. Ik antwoordde, dat ik het helemaal niet erg vond dat ik geen werk had. Maar dat mijn grootste wens was, dat hij niet ziek zou zijn. Ik stelde hem dezelfde vraag: "vind jíj het leven nog wel leuk? Mathijs zijn antwoord was: "nou gewoon doorgaan hė. Je hebt er niks aan om te zeuren en negatief te doen."

Wat een kanjer.

Al deze herinneringen komen deze dagen extra naar boven. Ik ben ook blij, dat ik best veel dingen opgeschreven heb, want details raak je toch kwijt en dat wil je eigenlijk niet.

Dit jaar voor het eerst geen Mathijs Douwe F-jes toernooi bij de Buitenboys. En ook geen Mathijs in bocht 10 bij de Alpe d'HuZes. Best vreemd. Door deze twee evenementen bleef zijn naam toch genoemd. En dat is wat je graag wilt.

Maar gelukkig hebben we mensen om ons heen, die zijn naam ook blijven noemen. Zo belangrijk, want zo heeft Joris (onze neef) aan het einde van een door hem gemaakte korte film over Fredrieke (zie rechterkolom) zo mooi benoemd dat Mathijs altijd deel uit zal blijven maken van ons gezin.  En zo is het. 

zondag, maart 12, 2017

12 maart 1998 – 12 maart 2017

Jouw geboortedag, tot en met jouw tiende jaar jouw verjaardag.Daar hoorden altijd taart, cadeautjes en visite bij. Je was zeker een jongen van feestjes, gezelligheid. Daar kon je enorm van genieten. Maar niet alleen van cadeautjes krijgen genoot je, ook van cadeautjes geven. Tijdens jouw ziekteperiode heb je ons als ouders regelmatig verrast met een cadeautje, waar vaak een briefje bij zat met lieve woorden. Herinneringen, ze zijn zo kostbaar! Herinneringen, waarbij jij weer even heel dicht bij komt lieve Mathijs!