Reacties die binnen kwamen n.a.v. de sterfdag van Mathijs:

Van Demi, klasgenootje van Mathijs in groep 5

"Het is alweer 12 jaar geleden en toch als de dag van gister.

Mathijs,

We zitten met z'n alle in een vreemde en vervelende situatie. Het coronavirus gooit het hele leven overhoop. Een situatie waar jij vast wel wat positiefs uit kon halen. Want daar was je goed in. En daar heb ik altijd bewondering voor gehad. Hoe ernstig de situatie ook was, jij wist er een positieve les uit te halen.

Ik heb er een handje van om vaak negatief te denken ... en heel soms komt er in mijn gedachte een afkeurend vingertje te voorschijn die zegt, je maakt het jezelf zo moeilijk. Draai het is om naar het positieve, dat is veel fijner. Hoe jong je ook was en hoe jong ik toen was, het is mij altijd bij gebleven.

In je korte leven heb je zoveel indruk gemaakt .. en op deze 18 mei sta ik daar weer even extra bij stil.

Want in hart en gedachten. Vandaag en voor altijd. Jouw lichtje straalt tot in de eeuwigheid.

Forever missed ♡ "

Van Jolanda, vroegere collega van mijn (Liesbeth) werk op de Schutse in Harderwijk. 

"Deze bloemen waren 12 jaar geleden geel. tijdens het zaaien van de vioolzaadjes na de begrafenis van Mathijs is er een zaadje in de tuin terecht gekomen. Het jaar daarop was de bloem niet meer geel maar paars.. We zijn nu heel zuinig op dit bloempje. 2 jaar geleden hebben we de tuin opgeknapt en dit struikje voorzichtig verplaatst. Ieder jaar zitten er veel bloemen aan op de sterfdag (vind het zo’n rotwoord) van Mathijs. Ook ieder jaar zeggen we weer: zie het plantje van Mathijs eens stralen..

Het eerste jaar groeide er een mooie viool uit deze struik."

Van Opa. Opa stuurde op de sterfdag van Mathijs nog een foto van een knutselwerkje wat hij had gemaakt voor opa. Berichtje erbij: 

"In gedachte zijn Marianne en de op van Mathijs bij jullie. Kaarsje aangestoken en blijft de hele dag branden."

18 mei 2020

Vandaag precies twaalf jaar geleden ben jij overleden. Op zulke dagen komt mij precies weer voor de geest wat er twaalf jaar geleden gebeurde. In het kort: vrijdagavond startte het jaarlijkse familieweekend, zaterdagmiddag kreeg je drie zware epileptische toevallen, en moest je worden opgenomen in het ziekenhuis in Nijmegen. Zondag 18 mei werd je vanuit het Radboudziekenhuis  overgebracht naar het AMC. Eenmaal daar aangekomen, overleed jij in mijn armen. Een intens verdrietige gebeurtenis.

Zou je het een ramp kunnen noemen? Dit slaat voor mij meteen het bruggetje naar deze tijd, waarin de ramp van het coronavirus de hele wereld beheerst.

Toen jij negen jaar oud was zat jij bij juf Debbie in de klas. Juf Debbie, zelf een Zeeuwse, vertelde over de watersnoodramp in Zeeland. Ook een heftig verhaal uiteraard, een ramp waarbij veel mensen zijn verdronken. Na jouw overlijden vertelde de juf dat jouw reactie op dit verhaal was: “Wat erg dat dit is gebeurd. Maar het mooie is, dat de mensen elkaar toen wel hielpen”. Wat een wijsheid. En dat is wat je nu ook ziet, er is in deze coronatijd veel solidariteit en meer omkijken naar elkaar. Er ontstaan mooie initiatieven, juist in tijden van rampspoed. Zou jij dat “mooie” van vandaag nu ook gezien hebben?

Dit stukje schrijf ik in een vakantiehuisje in Langelille, dichtbij het Tjeukemeer. In het Tjeukemeer ligt een eilandje waar we, toen we nog fijne vakanties met onze zeilboot Vrijheid hadden, veel met jou en Fredrieke gelegen hebben. In het havenkommetje kon jij mooi samen met je kleine zusje in het bijbootje (genaamd de Blijheid) roeien. Wij hebben er nog een prachtig videofilmpje van. Je wilt de Blijheid aanleggen aan een meerpaal midden in het water. Maar uiteraard, dat moet wel 110% safe. Het lijntje wordt dan ook niet één, maar met de nodige moeite twee keer om de paal gelegd 😊 (dat had je van je vader).

Op dat eiland is ook een heel mooi strandje, waar we veel waterpret hebben beleefd: zwemmen, drijven op de groene krokodil, zandkastelen maken, etc. Wat was dat een bijzondere en mooie tijd. Afgelopen week hebben wij een middag een bootje gehuurd waarmee we weer een keer naar het eiland zijn gevaren. Gewoon om er weer even te zijn.

Zeilen met de Vrijheid vond je als invulling van de zomervakanties altijd het mooist. Toen we vroegen waarom zei je: “Nou gewoon gezellig, met z’n allen samen op die paar vierkante meters”. Verder niks aan boord, geen tv, niks. Dus spelletjes doen, lekker zwemmen, een boodschapje doen, varen met de Blijheid en jezelf of zich samen vermaken, dat was het helemaal. Het waren mooie tijden.......

12 maart 2020

Vandaag zou jij een jongeman van 22 jaar geworden zijn.
Ik weet dat, toen jij ziek was, ik zo hoopte dat jij beter zou worden. En dat ik jou dan ooit mee zou mogen maken, gekleed in een mooi overhemd met een colbert. Maar mijn laatste herinnering aan jou is een 10-jarige vrolijke jongen, die het liefst sportkleding droeg. Dat vond je heerlijk zitten en paste ook helemaal bij jou op die leeftijd.

Het blijft altijd vreemd en lastig zo’n geboortedag. Geen taart, geen slingers, maar wel een bezoek aan jouw grafje. Het grafje, waar we violen brengen, jouw lievelingsbloemen. Inmiddels zijn de gekleurde speelse windmolens op het graf vervangen door meer “volwassen” windmolens.

Vanavond eten wij één van jouw lievelingsgerechten, namelijk Fryske bofferd. Beppe maakte deze vroeger altijd en jij vond dat altijd heerlijk.

Soms denk ik wel eens, wat als .... Tegelijk weet ik ook dat dit niet zoveel nut heeft, maar
• Waren wij als ouders dan ook betrokken geweest bij de lessen van stichting PAL over kinderpalliatieve zorg? Ik weet wel zeker van niet.
• Was Niek dan ook betrokken geweest bij de richtlijnen kinderpalliatieve zorg en de clientenraad van het Prinses Maximacentrum? Ik denk het niet.
• Was ik dan vrijwilligerswerk bij Humanitas gaan doen bij het project Gezin en verlies? Ik weet het niet.
• Was Fredrieke dan haar stageplek en scriptieplek gaan invullen in het Prinses Maxima Centrum? Ik weet het niet.
• Was Fredrieke dan vrijwilligerswerk gaan doen bij Make a wish? Ik denk het niet.

Kortom, jouw overlijden heeft ook nu nog gevolgen voor keuzes die wíj maken. In  de dingen waar je je graag voor inzet, omdat je zelf weet hoe belangrijk ze zijn....

Lieve Mathijs, wat missen we jou! Je bent bij ons altijd aanwezig in afwezigheid.

                                                    ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️