Adres begraafplaats Mathijs

Van verschillende mensen hebben wij al gehoord dat zij van plan zijn om een keer naar het graf van Mathijs te gaan. Sommigen zijn er zelfs al geweest. Voor wie wil: het adres waar Mathijs begraven ligt is begraafplaats Slingehof, Overstesingel 1 te Drachten.
Als je de begraafplaats oploopt (dit kan maar op één manier) loop je rechtdoor. Na de tweede conifeerhaag ga je links het “graspad” in. Mathijs zijn graf is links, ongeveer halverwege de rij aan de kant van de coniferen. Bij zijn graf staat een weckpot met daarin een schriftje en een pen. Als je daarin iets wilt schrijven (dat kan ook alleen je naam zijn) kan dat.

S.C. Buitenboys (door opa)

Mathijs had naast Ajax nog een grote liefde en dat was zijn voetbalclub “De Buitenboys”. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat Liesbeth en Niek Mathijs begin 2006 aanmeldden bij de de Buitenboys. Mathijs wilde al eerder op voetbal, maar door de chemo’s en bestralingen was het er nog niet van gekomen. Of het aanmelden meteen zou lukken was spannend, want er was op dat moment een wachtlijst. Maar gelukkig kon Mathijs in augustus 2006 lid worden. Hij was trots op het blauw/witte tenue en blij dat hij bij een echte vereniging mocht gaan voetballen. Het seizoen 2006/2007 was voor Mathijs toppie. Hij was ingedeeld in een goed draaiend team en als keeper in de F-jes stond hij zijn mannetje. Hij had toen nog kracht en trainde volop. Mathijs had ook inzicht in het spelletje en dirigeerde zijn medespelers bij hoek of vrije trap op de voor hem de juiste positie.
En (dat vond ik het leukst) er werd door zijn medespelers dan naar hem geluisterd. Ze wonnen veel wedstrijden en dan kon Mathijs glunderen en intens van genieten. Hij was dan ook heel erg trots op zijn team. Aan het eind van het seizoen 2006/2007 werden ook enkele toernooitjes gespeeld en zijn team viel dan steeds in de prijzen. Vooral de uitwedstrijden waren voor Mathijs onvergetelijke momenten. Mathijs, een gezelschapsmens, samen met zijn team, dat gaf hem veel energie, ontzettend veel plezier en Mathijs voelde zich hierdoor weer sterker worden.

Het afgelopen seizoen was Mathijs ingedeeld bij een ander team. Nu bleef de winst uit. Ze waren, denk ik, te hoog in de competitie ingeschaald en er werden veel wedstrijden verloren. Daar kon Mathijs flink van balen en hij had dan ook na afloop van zo’n wedstrijd echt een slechte dag. De laatste keer dat hij meespeelde, begin april, ben ik toevallig meegegaan. Mathijs stond zoals altijd in het doel. Al snel was het een 0-6 achterstand. Je kon zien dat Mathijs het vreselijk vond dat hij zo onzeker aan het keepen was. De bal lag al vijf minuten in het doel voordat Mathijs reageerde. Op een gegeven moment zei hij tegen mij “Oop, in de rust stop ik er mee want dit kan niet zo. Hier doe ik mijn team tekort aan”. In de rust stapte Mathijs naar de trainer en zei “Meneer, na de rust moet u iemand anders in het doel zetten want zoals ik speel gaat het niet.” En hoe de trainer ook praatte en uitlegde dat het zijn schuld niet was, maar dat het hele team slecht speelde en daardoor het hele spelletje zich alleen maar voor het doel van Mathijs afspeelde, Mathijs bleef bij zijn mening. En na de rust kwam er dus iemand anders in het doel te staan.


Iedereen was – ondanks zijn soms slechte conditie en prestaties – trots op Mathijs. Vooral teamgenoot Wesley verdedigde Mathijs altijd. En als er weer een tegendoelpunt was troostte hij Mathijs. De leiding van Mathijs zijn team wil ik bedanken voor het opvangen en begeleiden van alle spelers en in het bijzonder Mathijs. Bestuur van de Buitenboys jullie kunnen trots zijn op dit stelletje vrijwilligers. Ga er maar aan staan om elke zaterdagochtend met de spelers naar de thuis- en uitwedstrijden te gaan. En dan heb ik het nog niet over de trainingen op woensdagmiddag gehad. Ook bedankt voor alles wat jullie voor Mathijs hebben georganiseerd. O.a de VIP-wedstrijd Buitenboys 1 – AS 80 (4 maart 2007), de daarop volgende perikelen rond de inbraak in het clubgebouw en de kaartjes voor de Skybox in de Arena. Dit alles heeft voor Mathijs en zijn Oop heel veel betekend.

Even uitwaaien

Een veelgestelde vraag is “en hoe gaat het nu met jullie?” Tja, het antwoord op die vraag is niet eenvoudig. Hoe je je voelt verschilt per dag. De ene dag voel je je beter dan de andere dag. Soms denk je: vandaag voel ik me wel sterk en dan kan er zo maar iets gebeuren wat je zoveel aan Mathijs doet herinneren dat je je vervolgens moe en verdrietig voelt. Bovenstaande geldt met name voor L. N. rolde na de begrafenis van Mathijs meteen in een aantal onderzoeken, omdat hij buikklachten bleef houden en zijn oncoloog het niet helemaal vertrouwde. Dat was meteen weer spannend. Gelukkig hebben we op 12 juni gehoord, dat alles goed is. N. zit nog vol adrenaline, kan zich absoluut niet concentreren en nog geen rust vinden. Wel is hij al een aantal keren op zijn werk geweest. We vinden het allebei nog steeds onwerkelijk dat Mathijs er niet meer is. In huis hebben we een tafeltje, waar spulletjes van Mathijs, een foto, de lantaarn en knuffels e.d. op staan. Ook ligt er een bal in de huiskamer, want dat had Mathijs ook altijd.
En dan Fredrieke: ze gaat lekker haar gangetje en heeft weer een prachtig rapport. Dat vinden wij een hele prestatie. Haar leventje gaat door, maar ze mist Mathijs enorm. Ze praat er niet veel over, maar soms kan ze ineens iets “naar boven” roepen. Bijvoorbeeld: “He Thijssie hoe is het daar boven? Ben je lekker aan het voetballen?” Ze huilt weinig, maar verwoordt haar gemis op papier. Ze heeft net in bad een lied over Mathijs gezongen. Dit verzint ze helemaal zelf, ook de melodie. Het lied heeft de volgende tekst:


Ik weet, dat jij er niet meer bent
Maar toch blijf jij altijd bekend
Ik weet, je hebt je leven gehad
Ik weet, je werd het ook wel zat
Maar toch ben je een wonder
Dat is toch heel bijzonder
Ik weet, je staat voor me klaar
Ook al is het hier of daar

Refrein:
Je blijft m’n broer voor altijd
Ook al ben ik je nu kwijt
Ik weet hoe je me hebt behandeld
En naast me hebt gewandeld
Dit is echt waar
was je er nu maar

Je had het opgegeven
Maar je begint nu een heel nieuw leven
Er kwam een heel groot gat tussen ons in
Nu zijn we geen compleet gezin
Ik vergeet nooit hoe je met me hebt gespeeld
Nee echt waar, dat heeft me nooit verveeld

Refrein:
Je blijft m’n broer voor altijd
Ook al ben ik je nu kwijt
Ik weet hoe je me hebt behandeld
En naast me hebt gewandeld
Dit is echt waar
Was je er nu maar

Het afgelopen weekend zijn we in Friesland geweest. We hebben o.a. het graf van Mathijs bezocht. Vele bloemen staan nog prachtig in bloei. Onze (schoon)zus, die in de buurt woont, gaat er bijna dagelijks even naar toe en zorgt goed voor de flora. Dat is heel erg fijn. Verder hebben we dit weekend met een neef, zijn vrouw en dochter over de Friese wateren gevaren. Het was heerlijk om op het water te zijn en even lekker uit te waaien. Een fijne manier om te ontspannen en je gedachten even te verzetten.

WK 2006 (door opa)

Tijdens het WK in 2006 zijn we enkele keren, als Nederland speelde, naar een café in Almere geweest. De kroeg was geheel in oranje gestoken en je kon de wedstrijd op een groot scherm volgen. Uiteraard zaten we daar dan ruim voor aanvangstijd al wat voor te genieten. Mathijs een colaatje met chips of popcorn en opa met een biertje. Zo ook op 25 juni 2006 voor de wedstrijd Portugal – Nederland. Samen met zijn vriend Sjoerd, en zeer tegen de zin van Mathijs zijn moeder Liesbeth, mochten we op zondagavond van vader Niek naar de kroeg. Onder de voorwaarden, een compromis was niet mogelijk, dat we na de eerste helft weer naar huis kwamen. Geheel gekleed in oranje, Mathijs voor op de stang van de fiets en Sjoerd op de bagagedrager, gingen we ruim voor tijd naar het café. In het café kon je die avond voor € 5,00 meespelen in een blinde pool. Dus voor beide heren een lot gekocht. In de rust met veel tegenzin vlug naar huis om de tweede helft voor de buis te zien. Na afloop van de wedstrijd bleek dat Mathijs de goede uitslag had getrokken: 4 – 1 voor Portugal! Wij weer op de fiets. Mathijs voorop en Sjoerd weer op de bagagedrager. En met heel veel plezier en lawaai om 23.00 uur het oranjecafé in om de vette prijs op te halen. Mathijs glunderde van oor tot oor en je zag dat alle vaste stamgasten het Mathijs gunden. En dat gold zeker ook voor vriend Sjoerd. 5,00 euro inleg en dan een winst van 110,00 euro was wel een opsteker voor onze zuinige Mathijs. Thuis gekomen vond Pa dat Sjoerd eigenlijk ook wel een deel van de winst mocht hebben. Daar had Mathijs wel wat moeite mee, maar uiteindelijk – er gingen een paar nachtjes overheen – werd er toch 10 euro naar Sjoerd gebracht. Sjoerd namens Mathijs bedankt voor al je aandacht en tijd die je tijdens zijn ziekte aan hem hebt geschonken. Je was een echte vriend voor hem.

Van mama

Nu ik overal oranje vlaggetjes zie hangen moet ik nog meer aan jou denken dan ik al deed. Al begin vorige maand hebben we de doos met oranjespullen (vlaggetjes, toeters, muts, sjaal, etc) van de zolder gehaald en samen bekeken wat er allemaal nog in de doos zat. Op de kalender in de keuken hebben we de wedstrijden genoteerd die Oranje moe(s)t spelen. Tsjonge, wat zou jij afgelopen week uit je dak zijn gegaan na zulke goede wedstrijden van Nederland. En dan ook Wesley Sneijder, jouw grote favoriet, die elke wedstrijd scoort. Dat kon niet beter. Ik moet weer denken aan de situatie twee jaar terug, het wereldkampioenschap voetbal. Wij hoorden toen net dat de kanker tóch weer terug was. Maar die dagen moest Nederland spelen, dus toch de oranjespullen maar gepakt. ’s Avonds samen met je vrienden, patat etend voor de televisie, naar de wedstrijd gekeken. Deze week heeft Fredrieke dinsdagochtend de oranje kleren maar aangedaan naar school. Als jij het had gezien had je zeker flink gemopperd. Want het waren jouw spulletjes waar je altijd zo zuinig op was.



Ook op de camping in Markelo word je gemist. Daar heb je bij de buren toendertijd een wedstrijd gekeken. Zij waren net ‘nieuw’ op die plek en je kende ze nog niet. Maar er hingen vlaggetjes, er stond een grote partytent voor de caravan en er was buiten een tv. Eerst heb je ’s middags een paar uur strategisch voor hun caravan langs gedrenteld. En overlegd met ons: “zouden het wel aardige mensen zijn?” Uiteindelijk trok je de stoute schoenen aan en heb je de buren gevraagd of je bij hun mocht komen kijken. Want met een grote groep naar een wedstrijd kijken vond je toch veel leuker dan alleen voor de eigen tv zitten. Al snel zat je tussen hen in en had je je plekje helemaal gevonden.



Na je overlijden mailde jouw trainer van de Buitenboys een boodschap die goed past bij de voetbalsfeer in deze maand. Hij vond dat je altijd zo blijmoedig was en enorm straalde. “Mathijs had zoveel humor. Hij heeft enorm gestreden maar de strijd was niet eerlijk. Het was Ajax tegen de Buitenboys, Mathijs."'


(bovenste foto: 21 juni 06. Onderste foto: laatste foto op het veld van de Buitenboys, eind maart/begin april 2008)

Onvergetelijke momenten met Mathijs (van opa)

Zoals de meeste van u wel weten was Mathijs een groot voetballiefhebber. Zijn grote liefde was Ajax. Hij wist alle namen van de spelers uit de eredivisie en wist in welke club zij speelden. Zijn grote wens was dat hij later in het eerste van Ajax zou mogen spelen. Ongeveer een jaar geleden heeft hij dit, gezien zijn lichamelijke gesteldheid, veranderd. Hij vertelde mij toen dat hij voetbalverslaggever ook wel een mooi beroep vond, omdat je dan ook heel erg betrokken bent bij de voetballers. En je mag de voetballers interviewen. Zo heeft hij al eens een interview gehad met Edgar Davids (februari 2007). Midden in de Arena, dat was heel indrukwekkend en groots. Mathijs had zelf ijzersterke vragen gemaakt en die werden heel open door Davids beantwoord. Verder heeft hij samen met Klaas Jan Huntelaar, in het kantoor van KiKa, een loopfietsje geschilderd en toen samen met Huntelaar over alles wat voetbal betreft gesproken (maart 2007).



Mathijs en ik zijn de laatste jaren vele malen naar de Arena getogen. Want van her en der kregen we kaartjes. Vaak konden we van ons Ajax genieten. Maar ook hebben we wel eens zitten balen als Ajax verloor. Dan zei Mathijs, “Oop we gaan iets eerder weg, dan laten we ze zien dat we niet tevreden zijn over hun spel”. Kort voor het laatste fluitsignaal liepen we dan, Mathijs voorop, de trappen af naar de uitgang.

De dag van de wedstrijd was altijd heel bijzonder. Samen met oma kwam ik dan naar Almere. We gingen, Mathijs geheel gekleed in Ajax tenue, op tijd met de trein op weg naar de Arena. De trein zat dan vol met Ajax supporters waar Mathijs door zijn kleding en kale kop vaak goed contact mee had. Bij aankomst op het terrein van de Arena aten we dan, zittend op de straat, een patatje met een cola. Dat was oergezellig. Al die mensen om hem heen was voor Mathijs het einde, daar kon hij geweldig van genieten. Dan op tijd de Arena in, via de roltrap naar ons plaatsje. We hadden vaak een goede plek, omgeving middenlijn, en konden zo het veld goed overzien. Meestal werden er Ajax-vlaggetjes of waaiers uitgedeeld en als de wedstrijd begon werd het clublied gezongen waar Mathijs met volle borst, en heel ernstig, mee meezong. Dit was voor hem een hoogtepunt dat hij niet wilde missen: “we moeten wél op tijd voor het Ajax-lied zijn!”. Vervolgens was het bij elk Ajax doelpunt genieten. Mathijs sprong dan op en juichte het hardst mee. De grootste overwinning, 6-1 tegen AZ, was voor Mathijs een groots moment.



In de rust gingen we altijd een colaatje met chips of popcorn halen. De laatste paar keren zei Mathijs “Oop ga jij het maar even halen. Ik blijf hier wel zitten en pas ik op de spullen”. Zo moe was hij dan. Als de wedstrijd niet helemaal liep begon Mathijs al tegen mij te zeggen welke speler gewisseld moest worden en welke speler het veld in zou moeten. Veelal wisselde de trainer ook deze spelers en kwam Mathijs zijn voorspelling uit. Als een invaller langs de lijn warm liep wist Mathijs al direct wie deze speler was. Dat kon hij zien aan het loopje.

Als we van een sponsor meerdere kaartjes hadden gekregen mochten er vriendjes mee. Mathijs vond dat soms niet echt leuk. Vooral niet als dat vriendje tijdens de wedstrijd een beetje begon te klieren. Dat bedierf zijn concentratie op het voetbalspel. Dat vriendje werd een volgende keer dan ook niet meer door Mathijs uitgenodigd.

Ik heb aan al die Ajax-wedstrijden hele fijne herinneringen overgehouden. En ik wil nogmaals, en zeker ook namens Mathijs, iedereen die deze uitjes naar de Arena mogelijk heeft gemaakt, bedanken. Het waren onvergetelijke momenten met Mathijs.

Van Sjoerd

Lieve Mathijs,

Ik heb altijd bewondering voor je gehad. Voor je voetbaltalent. Voor je vrolijkheid onder alle omstandigheden. Ik vind het erg jammer dat jij nooit aan de wereld hebt kunnen laten zien wat jij kon. En dan vooral met voetbal. Volgens mij kan jij dit erg goed! Ik zit hier nu voor een grote Ajax-vlag en ik vind het niet eens erg! Ik hoop dat je ergens bent waar je onbeperkt kan voetballen en waar je geen pijn meer hebt. Ik ga je missen.

Je vriend Sjoerd.

Zaterdag 7 juni

Het is stil in huis. Dus ook stil op deze site, er valt weinig te melden.

Er zijn in de periode rond de begrafenis natuurlijk (gelukkig) ook wel dingetjes gebeurd die ‘om te glimlachen’ zijn. Zo hebben wij in de rouwadvertentie gezet dat Mathijs van viooltjes hield. En dat was ook zo, de kleuren vond hij prachtig. Zoals eerder geschreven: voor dat soort dingen kreeg hij de laatste maanden ‘oog’. De dag nadat we de tekst voor de rouwadvertentie naar de krant hadden gezonden zijn wij naar een bloemenwinkel gegaan om een rouwboeket met (uiteraard) viooltjes te bestellen. “Viooltjes zijn helemaal niet meer op de veiling te krijgen, het seizoen is voorbij” was de reactie van de bloemist. En deze boodschap hebben veel mensen die met viooltjes naar de uitvaartdienst wilden komen bij hun bezoek aan een tuincentrum e.d. ook te horen gekregen. En in het volgende tuincentrum etc. Sommigen is het met veel doorzettingsvermogen toch nog gelukt een paar viooltjes te vinden.

Een ander verhaal van neefje Siem (4) die op school in de week van het overlijden een tekening maakte voor Mathijs. “Hebben de andere kinderen ook een tekening gemaakt voor Mathijs?” vroeg z’n moeder ’s middags. Waarop Siem reageerde met dat hij het overlijden van Mathijs “mooi niet aan de andere kinderen had verteld. Want dan willen die ook een tekening maken. En dat past straks allemaal niet meer in de kist!”

Weekendje Ermelo

Maanden geleden hadden wij al het aanbod van de vroegere directeur van Mathijs zijn school gehad om een weekend in zijn vakantiehuis te mogen. Natuurlijk wel even geaarzeld of we dat dit weekend door zouden laten gaan. Maar omdat thuis ook weinig te beleven is toch vertrokken naar Ermelo. Bijkomend ‘voordeel’: we hebben meteen maar de eerste ‘vakantie’ met ons drieën doorleefd.
Fredrieke zei, toen we het huisje betraden: “het eerste wat Mathijs gedaan zou hebben is naar de TV lopen en kijken of de gamecube aangesloten kon worden”. Die namen we altijd mee, omdat hij lichamelijk niet altijd even fit was. Het zijn van die kleine dingetjes die nu extra opvallen en die je mist. We hebben verschillende dingen ondernomen als zwemmen, winkelen, barbecueën en bowlen. Bij dit laatste zei Fredrieke ook: “het is de eerste keer zonder Mathijs”. Ook al kon hij soms amper de bowlingbal tillen, Mathijs deed altijd mee. Kracht om te gooien had hij nauwelijks. En wij dan maar hopen, dat de bal in ieder geval de kegels zou halen. Alles is anders nu. Maar Mathijs zou gezegd hebben: “niet zeuren, gewoon doorgaan”. En dat proberen wij, ondanks het grote gemis, toch ook maar te doen.