.jpg)
Zoals de meeste van u wel weten was Mathijs een groot voetballiefhebber. Zijn grote liefde was Ajax. Hij wist alle namen van de spelers uit de eredivisie en wist in welke club zij speelden. Zijn grote wens was dat hij later in het eerste van Ajax zou mogen spelen. Ongeveer een jaar geleden heeft hij dit, gezien zijn lichamelijke gesteldheid, veranderd. Hij vertelde mij toen dat hij voetbalverslaggever ook wel een mooi beroep vond, omdat je dan ook heel erg betrokken bent bij de voetballers. En je mag de voetballers interviewen. Zo heeft hij al eens een interview gehad met Edgar Davids (februari 2007). Midden in de Arena, dat was heel indrukwekkend en groots. Mathijs had zelf ijzersterke vragen gemaakt en die werden heel open door Davids beantwoord. Verder heeft hij samen met Klaas Jan Huntelaar, in het kantoor van KiKa, een loopfietsje geschilderd en toen samen met Huntelaar over alles wat voetbal betreft gesproken (maart 2007).
Mathijs en ik zijn de laatste jaren vele malen naar de Arena getogen. Want van her en der kregen we kaartjes. Vaak konden we van ons Ajax genieten. Maar ook hebben we wel eens zitten balen als Ajax verloor. Dan zei Mathijs, “Oop we gaan iets eerder weg, dan laten we ze zien dat we niet tevreden zijn over hun spel”. Kort voor het laatste fluitsignaal liepen we dan, Mathijs voorop, de trappen af naar de uitgang.
De dag van de wedstrijd was altijd heel bijzonder. Samen met oma kwam ik dan naar Almere. We gingen, Mathijs geheel gekleed in Ajax tenue, op tijd met de trein op weg naar de Arena. De trein zat dan vol met Ajax supporters waar Mathijs door zijn kleding en kale kop vaak goed contact mee had. Bij aankomst op het terrein van de Arena aten we dan, zittend op de straat, een patatje met een cola. Dat was oergezellig. Al die mensen om hem heen was voor Mathijs het einde, daar kon hij geweldig van genieten. Dan op tijd de Arena in, via de roltrap naar ons plaatsje. We hadden vaak een goede plek, omgeving middenlijn, en konden zo het veld goed overzien. Meestal werden er Ajax-vlaggetjes of waaiers uitgedeeld en als de wedstrijd begon werd het clublied gezongen waar Mathijs met volle borst, en heel ernstig, mee meezong. Dit was voor hem een hoogtepunt dat hij niet wilde missen: “we moeten wél op tijd voor het Ajax-lied zijn!”. Vervolgens was het bij elk Ajax doelpunt genieten. Mathijs sprong dan op en juichte het hardst mee. De grootste overwinning, 6-1 tegen AZ, was voor Mathijs een groots moment.
In de rust gingen we altijd een colaatje met chips of popcorn halen. De laatste paar keren zei Mathijs “Oop ga jij het maar even halen. Ik blijf hier wel zitten en pas ik op de spullen”. Zo moe was hij dan. Als de wedstrijd niet helemaal liep begon Mathijs al tegen mij te zeggen welke speler gewisseld moest worden en welke speler het veld in zou moeten. Veelal wisselde de trainer ook deze spelers en kwam Mathijs zijn voorspelling uit. Als een invaller langs de lijn warm liep wist Mathijs al direct wie deze speler was. Dat kon hij zien aan het loopje.
Als we van een sponsor meerdere kaartjes hadden gekregen mochten er vriendjes mee. Mathijs vond dat soms niet echt leuk. Vooral niet als dat vriendje tijdens de wedstrijd een beetje begon te klieren. Dat bedierf zijn concentratie op het voetbalspel. Dat vriendje werd een volgende keer dan ook niet meer door Mathijs uitgenodigd.
Ik heb aan al die Ajax-wedstrijden hele fijne herinneringen overgehouden. En ik wil nogmaals, en zeker ook namens Mathijs, iedereen die deze uitjes naar de Arena mogelijk heeft gemaakt, bedanken. Het waren onvergetelijke momenten met Mathijs.
