Het is stil in huis. Dus ook stil op deze site, er valt weinig te melden.
Er zijn in de periode rond de begrafenis natuurlijk (gelukkig) ook wel dingetjes gebeurd die ‘om te glimlachen’ zijn. Zo hebben wij in de rouwadvertentie gezet dat Mathijs van viooltjes hield. En dat was ook zo, de kleuren vond hij prachtig. Zoals eerder geschreven: voor dat soort dingen kreeg hij de laatste maanden ‘oog’. De dag nadat we de tekst voor de rouwadvertentie naar de krant hadden gezonden zijn wij naar een bloemenwinkel gegaan om een rouwboeket met (uiteraard) viooltjes te bestellen. “Viooltjes zijn helemaal niet meer op de veiling te krijgen, het seizoen is voorbij” was de reactie van de bloemist. En deze boodschap hebben veel mensen die met viooltjes naar de uitvaartdienst wilden komen bij hun bezoek aan een tuincentrum e.d. ook te horen gekregen. En in het volgende tuincentrum etc. Sommigen is het met veel doorzettingsvermogen toch nog gelukt een paar viooltjes te vinden.
Een ander verhaal van neefje Siem (4) die op school in de week van het overlijden een tekening maakte voor Mathijs. “Hebben de andere kinderen ook een tekening gemaakt voor Mathijs?” vroeg z’n moeder ’s middags. Waarop Siem reageerde met dat hij het overlijden van Mathijs “mooi niet aan de andere kinderen had verteld. Want dan willen die ook een tekening maken. En dat past straks allemaal niet meer in de kist!”
