De afgelopen week is de zevende chemokuur gestart. De een-na-laatste dus. Ook deze keer reageert Mathijs er weer relatief goed op. Hij is wel wat misselijk, en eet dus (nog) minder. Gelukkig dat er zoiets bestaat als sondevoeding. Sinds augustus is Mathijs - ook dankzij 'zwaardere voeding'- bijna 2 kilo aangekomen en hij zit nu tenminste weer rond de 20 kilo. Dat betekent niet alleen dat hij er weer wat steviger uitziet (niet meer zo 'vel-over-been') maar ook dat hij meer kracht krijgt. Wat voor hem belangrijk is om bv te kunnen meevoetballen en te kunnen fietsen. Wat blijft is - en dat merkt hij ook bv bij voetballen - dat zijn evenwicht toch nog wat is verstoord. Hij valt dus vaker/heeft minder evenwicht. Dat is een gevolg van de operatie een jaar geleden. En soms wordt hij daar - toevallig ook vandaag - mee geplaagd door andere kinderen. Dat is erg vervelend voor hem. Maar we blijven hem 'aanmoedigen': terugkijkend blijft het een vreselijke ziekte met een evenzozeer afgelopen vreselijk jaar. Maar Mathijs is er tot op heden ook volgens de behandelend oncoloog ivm andere kankerpatientjes opvallend goed en actief door heen gerold. Hij loopt nog relatief goed, ziet er niet al te beroerd uit en heeft toch steeds de school goed bij kunnen houden.

Als alles zo door gaat krijgt hij 5 december de laatste prik. Over hoe het dan verder gaat hebben we nog geen idee. De arts heeft het er nog niet over gehad. Bv. we hebben wel eens gehoord dat ze groeihormonen toe gaan dienen om de groei weer op gang te brengen. Maar of dat 'standaard' gebeurt dan wel dat ze eerst even kijken of de groei vanzelf weer op gang komt weten we niet.