De kerst is weer voorbij

“Ieder afscheid is de geboorte van een herinnering”, een spreuk die maar al te waar is. Herinneringen aan ons lieve, leuke, gezellige mannetje Mathijs. Wat komen er vaak herinneringen naar boven en wat hebben we een heimwee naar hoe het was. Herinneringen aan hoe jij de decembermaand beleefde: vrolijk en intens. Feest vieren thuis, bij familie, op school.

Op school werd er meestal ook een kerstlunch georganiseerd en dan werd er een lijst op de deur gehangen voor de ouders, die dan wat voor de maaltijd aan wilden leveren. Mathijs vulde meestal in dat ik wel gevulde eieren wilde maken voor de hele klas. En uiteraard gebeurde dat dan ook. Meestal in het kwadraat, want Fredrieke vond dat ook altijd een goed idee. Eten moest er altijd genoeg zijn, want het bezoek of wie ook maar moesten het goed hebben (van wie zou Mathijs dat hebben…..).

Ook dit jaar hebben we weer geprobeerd wat van de kerstdagen te maken. Het begon met de kerstnachtdienst van het Flevoziekenhuis. De collecte stond daar in het teken van het Mathijs Douwe Team, de actie voor KWF-kankerbestrijding. Fredrieke en haar vriendin Maaike mochten de collecte aankondigen. Ze hebben hiervoor zelf een klein toespraakje gemaakt, waar we niets aan veranderd hebben:

Maaike:
Haar vader gaat de Alpe d’Huez oprijden, die berg ligt in Frankrijk.
Hij gaat met een team geld inzamelen voor kwf.
Dat is een stichting voor kanker, en de dokters proberen dan zo veel mogelijk mensen met kanker beter te maken.
Deze actie is bedoeld voor kinderen en ouderen. De volledige opbrengst van Alpe d’HuZes gaat naar het kwf, dus je moet je racefiets en alles zelf betalen, zodat al het geld dat ingezameld word naar kanker gaat.

Fredrieke:
Mijn broer Mathijs is overleden aan kanker.
De dokters hebben van alles geprobeerd te doen.
Dat doen ze bij iedereen.
Mijn broer is tien jaar geworden, en heeft ongeveer vier jaar kanker gehad.
Hij was er even van af, maar toen we hoorden dat het weer terug was begon de ellende weer.
Ondanks de ziekte is hij toch altijd sportief geweest.
En ik denk dat hij heel trots is op zijn vader.
Mathijs heeft ook op voetbal gezeten. Toen hij overleed is er op zijn club de buitenboys een Mathijs Douwe toernooi gehouden.

Maaike
Het geld van de collecte gaat naar kwf-kankerbstrijding om daar mensen mee te helpen snel beter te worden.

De hele familie Telkamp (7 stuks), waar vriend Sjoerd deel van uit maakt en waar Mathijs zo graag over de vloer kwam, waren bij de dienst aanwezig. Al met al een warme, emotionele en ook zinvolle start van de kerstdagen. De collecte heeft uiteindelijk 335,05 euro voor het Mathijs Douwe Team/KWF-kankerbestrijding opgeleverd!


Op eerste kerstdag zijn we met elkaar naar het verpleeghuis Polderburen geweest. N. duwt er al jaren lang één zondag in de maand bewoners naar de kerkdienst. Mathijs ging haast altijd met N. mee om een beetje te helpen en de bewoners vinden het vaak leuk als er kinderen zijn. Fredrieke heeft nu de honneurs waargenomen. Later op de dag kwam onze familie uit Friesland op bezoek, o.a. lievelingsneef Sybren. Fredrieke heeft de tafel gezellig en leuk gemaakt en zette daarbij Mathijs zijn foto pontificaal aan het hoofd van de tafel met een mooie kerstslinger er om heen.

Op tweede kerstdag gingen we kerst vieren met de ‘andere familiekant’. Ik had wat vuurwerk meegenomen, wat nog over was van de afgelopen jaren. Mathijs had toentertijd (30/12/07) keurige lijstjes gemaakt van wat hij wilde kopen (2 vuurpijlen, 10 rotjes, etc). Maar eenmaal in de winkel bleek veel vuurwerk alleen in grootverpakking te krijgen. Dit kon je dan alleen afnemen per 100 stuks. Niet dat Mathijs dat erg vond hoor…. En opa betaalde! Dit jaar kerstavond hebben we ’s avonds nog wat van dat uit 2007 overgebleven vuurwerk afgestoken en ook nu kwam Fredrieke weer met Mathijs zijn foto aanzetten. Hij moest er bij zijn vond ze. Het was helemaal niet naar haar zin dat we zijn vuurwerk aan het afsteken waren.

In de afgelopen weken konden we volop genieten van de sneeuw. Ook dat roept herinneringen op. Ik weet nog dat Mathijs in maart 2008 voor de laatste keer in de sneeuw is geweest. Het had een klein beetje gesneeuwd en favoriet hier in de buurt is het naar beneden glijden vanaf een talud. Mathijs was toen al behoorlijk ziek, maar wilde toch graag mee. Ik weet nog dat ik hem op mijn rug de berg weer heb opgedragen, want die kracht had hij niet meer. Gelukkig ging het naar beneden roetsjen nog prima en had hij daar plezier in. Mooie herinneringen, maar tegelijkertijd ook pijnlijk om datgene wat hij moest inleveren. Een stoere jongen van 10 wil natuurlijk niet bij zijn moeder op de rug hangen. Maar het kon niet anders, dus was er geen andere keus dan dit toelaten, zoals hij zoveel dingen heeft toegelaten.

In de afgelopen periode moest ik regelmatig op zolder zijn om dikke kleding van zolder te halen. Daar hangt nog altijd een gloednieuwe jas, die ik ooit voor Mathijs heb gekocht. Een mooi donkerblauw met rood jack. Kleuren die hem zo mooi stonden. Ik had hem op de groei gekocht en helaas heeft hij deze nooit aan kunnen hebben. Maar afstand doen van die jas kan ik niet. Alles wat een herinnering op roept koester je. Mathijs zal dan ook altijd ons `koesterkind` blijven!

L.