Een rouwproces is een vreemd en onvoorspelbaar proces. Het is net of ik nu nog meer flashbacks heb naar de momenten in het ziekenhuis en alle nare behandelingen daar dan in een eerder stadium. Hoe dat kan? Ik heb geen idee. Het lijkt of Mathijs al weer heel lang geleden bij ons was, maar toch ook maar weer kort geleden. Je herinnert je alles nog zo levendig.
Hoe gaan we er hier thuis mee om? Eenieder verwekt het op zijn eigen manier. N. steekt altijd meteen een kaarsje voor Mathijs aan als hij thuis is/komt, Ik zorg dat er altijd een bloemetje op zijn tafeltje staat. En Fredrieke laat merken als ze hem mist door soms vragen te stellen, zijn knuffeltje te pakken en laatst miste ze hem enorm (kan een gebeurtenis op school zijn, zijn geboortedag, etc.) en dan kan er een enorme huilbui komen.
Aan het slot van de film Titanic hoor je het mooie lied van Celine Dion. Het nummer stond op 1 in de top 40 toen Mathijs in 1998 werd geboren: "near far, whereever you are.... "
