Vandaag is het alweer 23 jaar geleden, dat ik aan het begin van de middag moeder werd van een prachtige zoon.
De dagen voorafgaand aan 12 maart heb ik altijd flashbacks naar de momenten waarop het begin was dat Mathijs zich aankondigde. De vliezen braken in de middag van 11 maart. Opa en oma waren bij ons op bezoek in Amersfoort Kattenbroek, waar wij toen nog woonden. Met oma had ik nog wat boodschapjes gedaan en opa had mooi de nieuwe droogmolen in de tuin geïnstalleerd. Toen de vliezen dus gebroken waren, meteen Niek op zijn werk gebeld om naar huis te komen. En hebben we vervolgens opa en oma maar snel naar huis laten gaan. Je kondigde je die middag aan, maar liet nog wel even op je wachten. Tegen de ochtend (12 maart) begonnen de weeën. De afspraak met de verloskundige was dat we naar het ziekenhuis moesten als jij in de loop van de nacht nog steeds niet geboren zou zijn. Dus met weeën en al in de auto met hoge snelheid door het spitsverkeer naar het toen nog bestaande Amersfoortse Sint Elisabeth Ziekenhuis. Daar werd jij om 12.30 uur geboren. Wat waren we blij met jou! Omdat je drie en een halve week te vroeg was, moest je de eerste paar dagen in een couveuse verblijven. Dat was niet zo leuk, ook al werd er goed voor je gezorgd. En om aan te sterken kreeg je ook nog eens voeding via zo’n sondeslangetje. Gelukkig groeide je goed en mocht je na ongeveer een week met ons mee naar huis. Je groeide op tot een lief en enthousiast mannetje. Je was blij met jouw zusje die anderhalf jaar later werd geboren. Maar je mocht haar ook graag plagen. ¨Ja, zei je dan tegen mij, dat doen broertjes en zusjes nu eenmaal¨. Verjaardagen werden altijd volop gevierd, met traktaties voor de klas en feestjes. Jij genoot daarvan.
