2 december 2007

Voor Fredrieke is het ook niet eenvoudig. Deze week zat ze bij L. achterop de fiets toe ze zei “mama, wij zijn geen gewoon gezin hè?” Zo’n vraag gaat je door merg en been en uiteraard is het antwoord: nee, dat kan je wel zeggen met twee kankerpatienten. Er is veel om over te piekeren. Zoals Mathijs doet. In bed deze week op een ochtend vraagt N. ‘m waar hij aan denkt. “Ik denk na over hoe ik deze dag weer met mijn energie om moet gaan.” In de vorige stukjes was te lezen dat Mathijs erg moe is. Half deze week moest hij bloed prikken. Donderdagmiddag de uitslag: verminderde weerstand/aplasie! Zijn lichaam heeft het zwaar door die chemo’s waardoor de weerstand achteruit gaat. Om te voorkomen dat hij koorts krijgt en dan het ziekenhuis in moet moest er meteen worden gestart met het innemen van veel medicijnen. Drie keer daags 3 tabletjes + 2 drankjes. Dat is veel. Tevens is het uitkijken geblazen met wie je Mathijs in contact laat komen. Als je bijvoorbeeld weet, dat iemand verkouden is, kies je er voor om zo iemand even “buiten de deur te houden”. Het betekent ook extra opletten met eten: zuivelproducten mag je bijvoorbeeld na opening niet langer dan een dag bewaren, geen gestrooide pepernoten eten, niet uit een snoepbak grabbelen waar al allerlei andere handjes in hebben gezeten etc. etc. Gisteren hebben we het sinterklaasfeest bij opa en oma, zij het in aangepaste vorm, toch kunnen vieren. Het was gezellig en allebei waren ze heel blij met de cadeautjes die ze gekregen hadden. Vandaag wordt daar volop mee gespeeld.