Het was spannend. Al wekenlang, zo ongeveer vanaf de Sinterklaasweek. Elke keer als er weer een nieuw vuurwerkfoldertje door de brievenbus viel werd het verslonden. Lijstjes met te kopen vuurwerk werden door Mathijs opgesteld. Een dag later werd het lijstje herzien want er was een nieuw, beter foldertje. Bijna elke avond discussie aan de eettafel. “Nee, we gaan géén vuurwerk kopen. Zonde van het geld en daarbij, je bent nog maar negen. Veels te gevaarlijk. Trouwens, op zolder staat nog een halve plastic tas van vorig jaar. Daar doe je het maar mee.” Gelukkig kwam zaterdag de redding: opa en oma op bezoek. Met opa en vriend Sjoerd naar een vuurwerkwinkel. Van oor tot oor glunderend weer terug. “Papa, heb jij ook zo’n zin in oudejaarsavond?”…
Eerder deze week gezellig de kerst gevierd met de twee families. We hoopten dat Mathijs door ‘het rijke aanbod’ aan eten deze week wat beter zou gaan eten. Dat gebeurde helaas niet. Het ‘moeten eten’ blijft dus een groot zorgpunt. Feitelijk leeft hij nu op dorito's (chips), popcorn en gele vla met slagroom.
