(L. schrijft)
12 maart 2013, vandaag zou het een feestdag moeten zijn…
Ieder jaar weer merk ik toch weer dat de aanloop
naar 12 maart meer met me doet dan ik soms denk. Die dagen komen de tranen op
niet-verklaarbare momenten tevoorschijn. Ieder jaar herbeleef ik ook weer hoe
het was, de geboorte. Een bijzonder moment. Op 11 maart 1998 braken bij mij de
vliezen en wisten we dat het kindje binnen een dag geboren zou worden. We
wisten niet of het een jongetje of een meisje zou worden. Mathijs werd op 12 maart
om 12.23 uur geboren. Het was een vlotte bevalling, wel in het ziekenhuis
vanwege de eerder gebroken vliezen. Mathijs moest meteen in de couveuse omdat
hij ruim 3 weken te vroeg was en en nog net niet in staat bleek om zelf de
temperatuur vast te houden. Ook was zijn suikergehalte laag en kreeg hij een
glucose-infuusje. Ik weet nog dat ik dat toen wel even slikken vond. Ik
verwoordde dat in mijn dagboek als volgt: “Vandaag (dag 4 in het ziekenhuis)
heb ik het best een beetje moeilijk. Ik ben wat emotioneel. Je bent eigenlijk
heel erg dichtbij, maar ook zo veraf, daar in de couveuse. Eigenlijk moeten we
meteen weer afstand van je doen, terwijl je net bij ons bent. Het moet nu eenmaal, omdat je nog wat
aan moet sterken, maar papa en mama vinden het niet leuk. Je bent zo lief,
klein en teer. Eigenlijk zou je bij ons moeten zijn, lekker bij papa en mama.”
Gelukkig weet je op zo’n moment nog niet, wat
ons als gezin nog allemaal te wachten staat.
Ook gaan de dagen voorafgaand aan 12 maart
mijn gedachten uit naar de mooie periode waarin alles nog “gewoon” was, de
jaren vóór 25 september 2004. We waren een mooi en compleet gezin en deden
leuke dingen met elkaar. Ik werkte heel weinig toen de kinderen klein waren en
had vaak alle tijd om met Mathijs en Fredrieke bezig te zijn (verven, koekjes
bakken, etc, etc.). Als het mooi weer was gingen we naar buiten, de tuin in of
naar een speeltuin in de buurt of we stapten op de fiets… Eentje voorop en
eentje achterop. Wat een prachtige tijd was dat.
Het bijgevoegde artikel heb ik al heeeel lang
geleden uit een Margriet gehaald en vond het zo herkenbaar. Als je het leest,
wissel dan de kindernamen in voor die van Mathijs en Fredrieke. Wat had ik vandaag
graag twee grote puberfietsen in de garage zien staan, het is er maar één.
