Overval

Dit is echt een waanzinnig vreemd weekend. We weten eigenlijk niks. Wat gaat de arts ons maandag vertellen? Hoe erg is het? ‘Het kan meevallen’. Tja, dat kan. Maar de arts nodigt ons vast niet uit om een kopje thee te komen drinken. Daarbij, wij vinden dat Mathijs wel genoeg heeft gehad.

En terwijl we doorpiekeren, spelen we ondertussen – samen met de mensen hier in de buurt – het ‘er is niets aan de hand spel’. We willen Mathijs en Fredrieke niet ongerust maken. Dus doen we gewoon boodschappen, voeren we luchtige gesprekjes, is Mathijs zaterdagmiddag naar een leuk verjaardagsfeestje geweest en spelen we spelletjes met ze. En ook vanochtend weer: je moet Mathijs in z'n eentje op z'n slaapkamer horen juichen als hij op zijn computervoetbalspel WK 2006 Ronaldinho opníeuw tegen Engeland laat scoren. De situatie is echt bizar.

Deze mededeling van de arts hadden we ook echt helemaal niet verwacht. Juist de afgelopen weken zagen we dat Mathijs weer veel meer in z’n oude doen kwam. Hij loopt weer stabieler, wil weer stoeien en krijgt (heel) regelmatig op z’n kop omdat hij niet lief genoeg is voor z’n zusje. Ook waren we beide minder zenuwachtig dan bij vorige uitslagen (dit is de 6^e of 7^e mri die Mathijs heeft gehad). Natuurlijk waren we wel wat gespannen, maar we hebben bv. beiden de afgelopen week redelijk goed geslapen. Dat is wel eens heel anders geweest. Het ‘voorgevoel’ heeft ons erg in de steek gelaten.