Vanochtend is bij Mathijs bloed geprikt en vanmiddag hebben we gehoord dat Mathijs morgen voor de derde chemokuur wordt opgenomen. Zijn bloedwaarden zijn nog steeds niet voldoende. Door de dokteren is dan ook besloten om Mathijs morgen 'maar' 2/3 van de kuur te geven. Wat hiervan de gevolgen zijn is onduidelijk. De artsen durven het niet aan om 100% te geven: zijn bloedwaarden kunnen dan zo laag worden dat het infectierisico nog groter wordt. ‘Trial and error”.
Vandaag is het een memorabele dag. Precies twee jaar geleden besloten we om half elf ‘s ochtends ‘dat het nu genoeg was’. Mathijs had al tijden last van hoofdpijn. En die zaterdagochtend fors. In de auto en met Mathijs naar de eerste hulp in het Flevoziekenhuis. Om 11.01 uur was het eerste contact (spiekte ik later op het intakeformulier), om 13.30 uur klikte de neuroloog (dat bleek deze witte jas achteraf te zijn) een foto tegen de lichtbak en sprak de woorden “op de foto’s is een plekje te zien”. “Nou, en wat dan?” dachten L. en ik nog. “Kunt u zelf naar het AMC rijden”, vroeg de man. Hoezo? Wat een vreemde vraag. Waarom zouden wij níet zelf naar het AMC kunnen rijden? We kregen een grote enveloppe mee, geadresseerd aan afdeling F8-Noord in het AMC. De interne bewegwijzering in het AMC wees ons prima de weg. Nog steeds onwetend schoven om 15.10 uur de gele liftdeuren van de achtste verdieping open. ‘Afdeling Kinderoncologie’ stond er op het bordje voor onze neus.
