Yo man, we zijn weer terug op aarde. De vorige twee dagen zijn erg leuk geweest, maar emotioneel was het ook wel een soort achtbaan. Enerzijds zie je Mathijs 200% genieten als hij daar naast Ali B. zit (“Hé man, je bent toch mijn vriend?”), gelijktijdig weet je dat niet alle kinderen zo’n kans krijgen. Maar dat de enige reden dat Mathijs daar mag zitten is omdat hij zo ernstig ziek is. Een soort niet-gewenst-voor-hem-wel-leuk-maar-het-zou-niet-moeten-dat-hij-daar-zit uitzonderingspositiegevoel dus (of zoiets).
Dinsdagmiddag heeft het AMC gebeld dat Mathijs nog steeds in aplasie (verminderde weerstand) is. Op het randje, maar toch. Dus ook de komende dagen is het voor Mathijs nog pillen en drankjes slikken. Vrijdag wordt hij opnieuw geprikt. De voor morgen/donderdag geplande chemokuur kan vanwege de bijbehorende lage bloedwaarden niet doorgaan. Waarschijnlijk start de volgende kuur volgende week woensdag (1/11). En dan moet Mathijs 5 dagen in het ziekenhuis blijven.
