De eerste actie op zaterdag was naar het voetbalveld. De Buitenboys moesten 'uit' voetballen en Mathijs wilde er perse heen. Ondanks dat hij niet het veld op mocht omdat zijn trombo's (bloedplaatjes: bij een harde trap stolt het bloed niet snel genoeg) laag zijn (27). 's Middags was hij erg moe en heeft hij een tijd liggen slapen. Maar verder heeft hij overal wel weer zin in. Langzaam eet hij weer wat (zonet nog een zakje paprikachips) en ook het zelf drinken begint op gang te komen. De rest van de voeding gaat 's nachts door de sonde. Mathijs is wel erg kaal. ERG kaal, zo kaal als een biljartbal. Gaat vanzelf over. Op de foto vanmiddag aan het gamecuben met vriend Sjoerd.
Wij moeten er ook nog steeds aan wennen dat we weer thuis zijn. In december was de aankondiging dat we op 8 - 10 weken AMC moesten rekenen. Begin maart weer thuis dus. Daar waren we op ingesteld met de opvang van Fredrieke, eten (de diepvries gevuld), werk, etc. In de week voor de opname wijzigde dit. De oncoloog meldde dat ze toch niet de combinatie van middelen wilden geven die men eerst in gedachten had. Het risico voor Mathijs (o.a. uitvallen functies lever) zou te groot zijn. Door de artsen was besloten een andere kuur te geven. Met als (prettige) bijkomstigheid dat de opname beperkt kon worden tot 4 - 5 weken. Door het record-snelle herstel werd het gelukkig zelfs maar 3 weken...
En morgen? Gewoon weer naar school.
