Veel is er niet veranderd deze week. De conditie van Mathijs blijft slecht. Hoe slecht, dat wisselt per dag(deel). Bijvoorbeeld gisteren. Toch weer even naar de camping in Markelo geweest. Vooral voor Fredrieke is dat erg leuk. Zij heeft daar een vriendinnetje, er is een zwembad, een speeltuin etc. Van Mathijs hoefde het niet zo. Maar ook L. en ik hadden er wel zin in. Alles beter dan thuis zitten. In de auto op weg naar de camping ging Mathijs al weer slapen. “Dat wordt niks vandaag”, dacht ik (en ook natuurlijk: “doen we hier wel goed aan?”). Maar op de camping zelf heeft Mathijs toch weer wat rondgescharreld, is mee geweest boodschappen doen, mee achterop op de fiets geweest over de camping en heeft hij zelfs ruim twee uur achter een laptop (dank Hetty en Jan!) zitten ‘rollercoasteren’. Ook bij het naar bed brengen had hij nog praatjes.
Thuis zitten is, zoals hierboven geschreven, geen ‘feest’. Het is toch de omgeving waar ziekte nu de boventoon voert. Direct na terugkomst maandag jl. was het dinsdag meteen weer druk met medische zaken. De apotheek belde, met het AMC hadden we een afspraak, de diëtiste wilde wat weten, met de leverancier van voeding voor Mathijs moesten we wat regelen, etc etc. En meestal komen daar weer nieuwe acties uit voort, moeten weer aanvullende zaken geregeld worden. Allemaal nodig en nuttig. Maar ook allemaal ‘liever niet gewenst’.
