Eigenlijk is er niets te vertellen vandaag. Mathijs is in goede doen. Zover je dat van iemand kan zeggen die een infuus en een sondeslang in zijn lichaam heeft. De infuuspaal buigt inmiddels bijna onder hetgeen er allemaal aan hangt: een zak met voeding dat rechtstreeks het bloed in gaat (de artsen verwachten dat door chemo's de darmen binnenkort stil komen te liggen) + bijbehorende pomp, een zakje vloeibaar sondevoedsel dat via de neusmaagsonde naar zijn maag gaat (de artsen willen anderzijds ook dat de darmen toch weer zo lang mogelijk zelf een beetje blijven werken) + bijbehorende pomp, een zak zout/glucose + bijbehorende pomp, een antischimmelmiddel en dan nog een pomp die (weer ander) zout toedient. Het vanochtend geprikte bloed geeft aan dat Mathijs vanaf vandaag opnieuw in aplasie (verminderde weerstand) is geraakt. Maar verder kijken de zusters en dokters nog erg tevreden....
Een saaie dag dus. Woensdag heeft echter geleerd: niets liever dan een saaie dag!! Gelukkig wilde Sjoerd, de achterbuurjongen, vanmiddag mee naar het ziekenhuis. Ze zitten nu naast mij, samen aan het x-boxen.
Een saaie dag dus. Woensdag heeft echter geleerd: niets liever dan een saaie dag!! Gelukkig wilde Sjoerd, de achterbuurjongen, vanmiddag mee naar het ziekenhuis. Ze zitten nu naast mij, samen aan het x-boxen.
