"Vandaag was het een saaie dag in het AMC". Deze tekst is volgens Mathijs wel voldoende vandaag. Maar voor ons was het weer erg spannend. Hoe zou hij/het lichaam reageren op dit voor hem nieuwe 'medicijn' ? Zoiets als we 24 juli zagen willen we niet nog een keer meemaken. Om 9.00 uur werd de chemo aangehangen. Toen Mathijs mij om 9.25 uur vroeg "wanneer de chemo komt" was dat een hele geruststelling. Er hangen altijd zoveel zakjes aan de infuuspaal, hij had niet gemerkt dat de chemo er al bijgehangen was. En eigenlijk is hij verder de hele dag - inmiddels is het 20.30 uur - in goede conditie incl. praatjes gebleven.
Vanmiddag mochten we al verhuizen naar een eigen aparte kamer (heet hier een box). Dat na een nacht op een zaal met vier andere kinderen + vier ouders. Ons overbuurmeisje van acht jaar was supermisselijk van de chemo en heeft vannacht 3 x overgegeven (+ 2 x naar toilet). Het jongetje van twaalf jaar naast haar, sinds de operatie geheel blind, poepte twee keer z'n bed vol (bijwerking chemo). Met als resultaat dat midden in de nacht drie verpleegkundigen het bed staan te verschonen. En ondertussen beginnen de vier infuuspalen ook nog zo'n twintig keer te piepen omdat er een infuuszak leeg is.
Zo'n box is eigenlijk alleen bedoeld voor patienten die in aplasie zitten (verminderde weerstand). Door de kuur raakt Mathijs pas in de loop van volgende week in aplasie. We hadden eigenlijk dus alleen maar 'recht' op een zaalplaats. Maar een goede klant heeft blijkbaar een streepje voor. Zelfs op een kinderoncologieafdeling van het AMC.
