Aan het einde van de uitvaartdienst van Mathijs een jaar geleden hebben wij vioolzaadjes laten uitdelen. Van een aantal mensen hebben wij verleden jaar al gehoord dat de viooltjes zijn opgekweekt en hebben gebloeid. Hiernaast een foto van een plantje dat nu in bloei komt bij tante Giena.Elene, die vroeger regelmatig op Mathijs heeft gepast, mailde het volgende bericht:
"Lieve Mathijs,
18 en 23 mei zullen altijd twee dagen zijn dat wij aan jou denken. Alweer een jaar zonder Mathijs.
Het is gek maar vaak genoeg moet ik aan je denken. Als er iets leuks is, of er gebeurt iets, wat zou Mathijs hier van vinden? Of zou hij er wel weer een mooie opmerking over maken?
Laatst waren we op vakantie en ik zag daar een jongetje lopen die sprekend op jou leek. En Dina en ik begonnen laatst bijna tegelijk het liedje "een parel in Gods hand te zingen". Dat zijn van die mooie momenten dat ik aan je denk, dan is het des te pijnlijker dat je niet meer in ons midden bent.
Donderdag gaan de Buitenboys spetteren voor jou, en hopelijk wordt er veel geld op gehaald. Geweldig zo´n Mathijs Douwe toernooi, zo blijf je in gedachten één van hen. Ik zou zeggen Mathijs, schiet van uit de hemel een balletje mee, maak er een mooi toernooi van.
Je viooltjes staan prachtig te bloeien, ik plak er een paar op een glaasje zodat we een kaarsje kunnen branden op je plankje in school.
Leuk dat we deze week iets speciaal aan jou kunnen schrijven. Jouw weblog hebben we altijd op de voet gevolgd, er is menig traantje weggepinkt. Maar ik snap papa en mama wel, dit is een mooie afsluiting. En het aan jou denken zal nooit ophouden met bestaan.
Nou Mathijs, er gaat voor jou een dikke kus naar boven.
Dag lieverd"
Lianne, Dina, Harry en Elene.
Via het e-mailadres boodschapvoormathijs@gmail.com zijn ook reacties binnen gekomen van mensen die dit weblog volgen maar die wij helemaal niet kennen. Wij hebben altijd geschat dat er zo'n 250 lezers waren/zijn. Maar naar wie dat dan waren zijn wij natuurlijk ook wel benieuwd geweest. Leuk dat zij ook reageren. Twee van die (ook ontroerende) mails:
“Lieve lieve moeder en vader van Mathijs,
Al een hele tijd lees en leef ik met jullie mee. Heb ik voor jullie gebeden, geloofd, gehoopt dat Mathijs beter zou worden.
Ook onze zoon heeft kanker. We hebben elkaar gezien in het AMC, waar onze zoon (toen net 3 jaar), door de complicaties na de operatie aan een tumor een paar keer door het oog van de naald is gekropen (in 2006) en daarna tot in 2007 behandeld is. Ons verhaal eindigt (en ja dat schrijf ik nog altijd) voorlopig anders: hij gaat naar school, is ook een grote voetbal en AJAX fan.
Ik twijfel of ik het volgende op zal schrijven; vorig jaar op 18 mei, is bij ons een klein meisje geboren. Boven haar kleine koppie heb ik dikke dikke tranen gelaten om jullie grote verdriet..... om het besef dat de wereld altijd anders zal zijn en dat we zo goed moeten blijven genieten van het moment.
Ik heb enorm veel bewondering voor jullie en de manier waarop jullie met de ziekte van Mathijs zijn omgegaan en alles wat jullie ook nu nog doen voor de kinderen met kanker en de VOKK.
Lieve mensen het ga jullie goed!
x”
“Hallo,
Via-via-via kwam ik ooit op jullie site terecht, zomaar een anonieme lezer. Mathijs was toen al overleden, maar ik heb zijn hele verhaal gelezen en jullie sindsdien gevolgd. Ik probeerde soms een berichtje achter te laten maar heb geen idee of jullie ze ooit ontvangen hebben. Na (door computerproblemen) een tijdje 'uit de lucht' geweest te zijn, zie ik, op de valreep, dat jullie gaan stoppen met de site van Mathijs. Daarom nog even snel een berichtje.
Hoewel ik Mathijs, en jullie, niet ken, raakte jullie site me. Door het optimisme en de levenslust van Mathijs, door jullie hechte gezinnetje, door de manier waarop jullie omgaan met de ziekte en het overlijden van Mathijs.
Soms zat ik met tranen in mijn ogen te lezen over jullie verlies, soms moest ik grinniken om de streken van Mathijs en Frederique.
Ik wens jullie alle goeds voor de toekomst. Er wordt aan jullie gedacht hier.
Sterkte en liefs,
xx”
