Je bent niet meer lijfelijk bij ons, maar wel in ons hart. We dragen jou alle dagen met ons mee. Alles zouden wij er voor over hebben om jou weer in onze armen te kunnen sluiten, te kunnen knuffelen. Maar jij bent het ook die ons kracht geeft. Jouw slogans als:
"Kijk over bergen heen!"
"Ik kan een wolk en een zon tegelijk zien"
"Je moet het van je schouders laten glijden"
"Je moet gewoon aan iets leuks denken"
"Afleiding zoeken"
zijn slogans die wij niet zullen vergeten. Het is niet altijd even gemakkelijk om ze in praktijk te brengen, maar als jij het kon moeten wij het ook kunnen.
Lieverd, voor jou dit gedicht:
NIET MEER BIJ ONSJe bent niet meer bij ons
niet meer in ons huis.
Niet meer aan onze tafel.
Niet meer op je kamer.
Het is vaak zo vreemd-stil.
Ieder van ons met zichzelf.
Met eigen gedachten.
Met eigen gevoelens.
Je bent niet meer bij ons.
Je bent nog meer bij ons.
Je afwezigheid doet je meer
aanwezig zijn. Pijnlijk af-
en aanwezig tegelijk.
Je stem horen we nog.
Je hartelijke lach.
Je vol-zijn van de toekomst.
Je enthousiaste plannen.
Je bent weg, maar ook niet.
Je leven kan toch niet voor
niets zijn geweest. Vervluchtigd
als waterdamp.
Wie jij was,
hoe jij in het leven stond
is onvergetelijk.
Jouw warmte en jouw liefde voor het leven,
raken ons hart, dat zo’n zeer doet.
Jouw warmte zal op een dag
onze wonden genezen,
als we door de doolhof van ons verdriet
zijn heengegaan.
Jouw liefde zal vruchtbaar worden
in ons leven,
al weten we nog niet hoe.
Jouw naam blijft klinken in ons hart,
in onze verhalen,
in onze stilte.
(Marinus van den Berg)
