Alpe d'HuZes/Mathijs Douwe Team

Ter nagedachtenis aan Mathijs, 18 mei 2008 op tien-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor.





zaterdag, mei 30, 2009

Zonder jou

Een dag zonder jou

is een tuin zonder bloemen

een dag zonder jou

kun je geen dag meer noemen

een dag zonder jou

is een dag zonder licht

en daarom is zo'n dag

geen gezicht


Toon



Lieve Liesbeth, Niek en Fredrieke,

Vandaag is het 30 mei. Een week na een jaar dat Mathijs is begraven op de Slingehof in Drachten. "De tijd gaat voorbij, het verdriet blijft" schrijf ik bij het boeket witte en rode rozen dat wij Mathijs brengen. Alweer een jaar...

In de week van 18 mei tot 23 mei heb ik een heel onbestemd gevoel. De tranen zitten hoog, ik beleef die week van je overlijden tot het begraven nog een keer. Het is net of je heel erg aanwezig bent.

Ik zie je liggen in je eigen bed, ik zie dat je intens verdrietige ouders en je zus Fredrieke je in je witte kistje leggen, ik zie de zee van bloemen tijdens je afscheidsdienst, de rode en witte ballonnen die we voor je oplaten op de stralende dag die het was. Ik zie ons gaan in de stoet van Almere naar Drachten en je wordt gedragen door o.a. onze Sybren naar je plek op de Slingehof. Zonder jou....

Dinsdag jl. bel ik met m'n zus Liesbeth. Een woord blijft mij heel duidelijk bij: "geamputeerd". Zo voelt het volgens haar. Ik zoek dan naar woorden, om gevoelens te lezen die het moet oproepen bij de ouders. Het boek "Een teken van leven" is dan meestal een goede optie. Wat is dit voor een boek?

"Niemand wil dit boek lezen, niemand wil lezen over een kind dat doodgaat
Niemand wil het horen over zijn eigen kind, niemand over zijn eigen kleinkind

We willen lezen over geboorte, over open bloeien en opgroeien
Over toekomstkansen, over spel en sport

Dit boek moet gelezen worden, dit boek is voor wie geen keuze hebben
Dit boek is voor wie willen blijven zorgen
Dit boek is voor wie het beste willen na het slechtste bericht
Dit boek is voor wie steunen willen, dit boek is voor wie helpen moeten

Dit boek is voor wie niet terzijde willen blijven
Dit boek is voor wie het zwaarste willen helpen verlichten
Dit boek is voor wie zich wil verbinden
Met wie komen te leven in de nachtmerrie van hun leven

Wie zoveel dromen zien instorten

Dit boek is een boek van en voor mensen
Dit boek is een menslievend boek dat vertelt en informeert"


Marinus van den Berg


Omdat ik wil informeren citeer ik hieronder nog een gedeelte, want al is het jaar voorbij en stoppen Lies en Niek met de weblog, ik wil graag iets doorgeven van hoe het moet voelen: zonder Mathijs.


Verlanglijst
"Ik zou willen, dat mijn kind niet gestorven was. Ik zou willen dat ik hem terug had. Ik zou willen, dat je niet zo bang zou zijn om de naam van mijn kind uit te spreken. Mijn kind leefde en was belangrijk voor me. Het is belangrijk voor me om te horen dat hij voor jou ook belangrijk was. Als ik huil of emotioneel word als je over mijn kind spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij met hebt pijn gedaan. De dood van mijn kind is de oorzaak van mijn tranen.
Jij hebt over mijn kind gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!"

"Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet na zes maanden of een jaar over is. Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor me, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet nooit over zal gaan. Ik zal verdriet hebben over de dood van mijn kind tot de dag dat ik zal sterven."

"Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen, dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn. Ik moet door het verdriet heen"

"Als ik zeg "Het gaat goed", dan zou ik willen dat je begrijpt, dat ik me niet goed voel en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven".

"Ik zou willen, dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen mijn kind stierf, stierf een groot deel van mij met hem. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen mijn kind stierf en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden."

"Ik zou heel graag willen, dat je me zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn."

"Maar ik hoop dagelijks dat je het nooit zal begrijpen."


Tekst, waarvan de oorsprong niet achterhaald kon worden, maar onder meer aangetroffen in het boek "Verdriet om de dood van een kind".

Zonder jou, liefste held Mathijs.

Jenny